سیف الله احمدی متولد 1307 دستجرده گلپایگان یکی از محققان فرهنگ مردم دستجرده است که با شروع برنامة فرهنگ مردم رادیو در این زمینه همکاری وسیع ، عمیق و پردامنة خود را با مرحوم انجوی شیرازی شروع کرد و از آن زمان تا آخرین روزهای زندگی پربارشان با دفتر فرهنگ مردم رادیو ارتباط داشت و آنچه از آداب و آیی ن ها ، باورها و ادبیات شفاهی مردم دستجرده با استفاده از اطلاع ات مردم جمع آوری م ی کرد، برای استفاده در برنامة فرهنگ مردم، می فرستاد که در گنجینة فرهنگ مردم رادیو بخش مهمی از اسناد را نوشته های ایشان تشکیل می دهد . اين نوشتار قسمتي از آثار ايشان است که در ادامه مطالعه مي فرمائيد

 امید مفهومی است که وقتی حس می‌کنیم زندگی چیزی نگران‌کننده است، به آن پناه‌ می‌بریم. کمک می‌کند محکم باشیم و برای زندگی تلاش کنیم. امید همان حسی است که وقتی در رابطه‌ی عاطفی خوبی هستیم به ما اجازه‌ می‌دهد به آینده‌ی رابطه نگاه کرده و برای آن برنامه ریزی کنیم. و به خودمان می گوئیم «تلاش کن» موفق خواهی شد

  در این نوشته بی هیچ پراکنده گویی و یا پرداختن به مطالبی که بایسته نیست، تلاشم این است تا روش زیستی، برخوردی، کرداری و شیوه ی ملکداری امام علی را در اندازه ی امکان و توان و دریافت و شناخت و جمع بندی مطالب و فشرده بنمایم. با این باور که اگر بتوانم ( نیم گامی) – نه حتّی یک گام – در سمت و سوی بنیان های سیاست علوی و اندیشه ی امام و کردارش در زمامداری بردارم و برداریم و این کار با شناخت و پژوهش صورت پذیرد، نسل تشنه و آسیب دیده از هر سوی و در یورش همه جانبه قرار گرفته؛ و به عبارتی دل نگران سرنوشت خود و جامعه اش، شیفته سار و بی بیم و با امیدی سرنوشت ساز گام های دیگر را برخواهد داشت

 اهمیت حفظ زبان مادری به گونه‌ای است که سازمان جهانی یونسکو به منظور کمک به تنوع زبانی و فرهنگی، یک روز (دوم اسفندماه) هر سال را به عنوان «روز جهانی زبان مادری» نامگذاری کرده است و مجمع عمومی سازمان ملل متحد هم به دلیل اهمیت زیاد آن، سال ۲۰۰۸ میلادی را سال جهانی زبان‌ها اعلام کرده بود. بسیاری از کارشناسان زبان مادری را «زبان بومی» یا زبان والدین می‌دانند و حمایت و فراهم کردن امکانات فراگیری آن را به ویژه برای مهاجران و اقلیت‌های قومی،گامی بلند در راه حفاظت از تنوع زبان‌ها به شمار می‌آورند

 داستان عجیب جوجه اردکی که اصلا اردک نبود . گاهی فکر می کنم که داستان همه ی ما شبیه آن جوجه اردک زشت است و درون هرکدام از ما قوی زیبای منحصر به فردی است که در تقابل با جامعه ای خشن فردیتش را از دست می دهد و قاطی اردک ها به فراموشي سپرده می شود. او بارها و بارها زمین می خورد، له می شود و تحقیر می شود و مردم او را با انگشت نشان می دهند و ریشخندش می کنند . آنها از او انتظار دارند که شکل اردکی باشد که نیست