کدو نگو، دوا بگو
کدو؟ بله «کدو» موضوع این نوشته است. کدویی که برای خیلی از ما هنوز ناشناخته مانده است و خواص داروییاش را نمیشناسیم. کدو سبز، موضوع مقالهی بهناز برقگیر، سفیر محیط زیست است که به خاصیتهای این مادهی مفید میپردازد.
گوشهی باغ مادربزرگ، زیر درخت بزرگی از سهتی (میوهای شبیه گوجه سبز که در مازندران میروید) انبوهی از برگهای بزرگ و قلب مانند هست و زیر آن یک کدوی تپل لم داده و استراحت میکند. نه، اشتباه نکنید، این کدو از نوع تنبل یا حلوایی نیست؛ یک کدو سبز است.
کدو از نظر گیاهشناسی میوهای تابستانی است، اما از نظر پخت و پز از آن بهعنوان یک سبزی یاد میشود. این گیاه که استوانهای شکل است و شبیه به خیار، ارزش غذایی زیادی دارد و برای سلامتی مفید است. کدو دارای طعم تند و تیز و شیرین است و به رنگهای سبز و زرد مایل به کِرم یافت میشود. این گیاه، میوهی یک گیاه علفی ساقه بلند و پهن برگ است.
از میوه، پوست، تخم درون میوه و البته گل کدو برای مصارف گوناگون استفاده میشود. با میوهی کدو میتوان برای تهیهی انواع خورش استفاده کرد. پوست سوختهی کدو برای بند آوردن خون، درمان سوختگی، پیسی و لکههای سفید روی پوست مفید است. تخم کدوی خام کرم کدو را دفع میکند و از سرطان ریه پیشگیری میکند. روغن آن هم برای رفع دلپیچه بسیار مفید است. از گل زرد رنگ کدو برای تهیهی ترشی و مربا استفاده میشود. همچنین آب کدو از رشد و تکثیر سلولهای جهش یافته جلوگیری میکند.
اگر بخواهم همهی فایدههای کدو را بگویم، شاید ۱۰ صفحه هم کم بیاید. این میوه سرشار از مواد مغذی است و از پیری و بیماری جلوگیری میکند و حتی برای آدمهای چاق هم مفید است!
عکس و متن: بهناز برقگیر، ۱۴ ساله
خبرنگار افتخاری هفتهنامهی دوچرخه از تهران