چمدان

مادر قدیم

 

 

 

گویند مرا چو زاد مادر

پستان به دهان گرفتن آموخت

 

شبها بر گاهواره ی من

بیدار نشست و خفتن آموخت

 

دستم بگرفت و پا به پا برد

تا شیوه ی راه رفتن آموخت

 

یک حرف و دو حرف بر زبانم

الفاظ نهاد و گفتن اموخت

 

لبخند نهاد بر لب من

بر غنچه ی گل شکفتن آموخت

 

پس هستی من ز هستی اوست

تا هستم و هست دارمش دوست

(ایرج میرزا)

 

 

مادر جدید

 

 

گویند مرا چو زاد مادر

روی کاناپه لمیدن آموخت

 

شبها بر ماهواره تا صبح

بنشست و کلیپ دیدن آموخت

 

بر چهره سبوس و ماست مالید

تا شیوه ی خوشگلیدن آموخت

 

بنمود تتو دو ابروی خویش

تا رسم کمان کشیدن آموخت

 

هر ماه برفت نزد جراح

آیین چروک چیدن آموخت

 

دستم بگرفت و برد بازار

همواره طلا خریدن آموخت

 

با قوم خودش همیشه پیوند

از قوم شوهر بریدن آموخت

 

آسوده نشست و با اس ام اس

جکهای خفن چتیدن آموخت

 

چون سوخت غذای ما شب و روز

از پیک مدد رسیدن آموخت

 

پای تلفن دو ساعت و نیم

گل گفتن و گل شنیدن آموخت

 

بابام چو آمد از سر کار

بیماری و قد خمیدن آموخت