اشعار طنز  ( طالب گلپایگانی)

گر که داری موی پرپشت و به سر ژل میزنی
                                                   مایلی تا که شوی یکباره  ( گر ) همسر بگیر

گر که خواهی تو شوی دارای مادر زن به  دهر
                                                   از من بشکسته سر بشنو پسر  همسر بگیر

گر که شبها راحت و آسوده ای در بسترت
                                                        تو بزن بر سیم آخر همسفر همسر بگیر

گر  هوس داری که لنگه کفش ، نوش جان کنی
                                                      یا شود شلوارت از این پاره تر همسر بگیر

گر که آزادی و در آسایشی  با دوستان
                                                            از تمام دوستان بنما حذر همسر بگیر

گر که خواهی سکته ناقص کنی در زندگی
                                               می روی بی شک بدان سوی خطر همسر بگیر

گر که میخواهی شب جمعه خوری مرغ و کباب
                                                            با زن و مادرزنت دور از پدر همسر بگیر

خوب و بد را گفته ام تو چشم دل را باز کن 
                                                      گر بخواهی که رود  قر  از کمر همسر بگیر

این غزل پایان گرفت و این کلام آخر است
                                                      جان طالب گر که داری تو جگر همسر بگیر