پس از مد تی معظم له شفا یافته و بینایی خود را باز می یابد به همین خاطر مرحوم حاج

 حسین پس از مدتی تفکر به این نتیجه می رسد که بهترین را ه خدا این است که فرزندش

 را برای تحصیل علوم دینی به حوزه ی علمیه بسپارد و سرانجام محمدصادق را درسن ده

 حدوداْ در سال ۱۲۹۵ پدر بزرگوار علامه وانشانی برای بازگرداندن ایشان به نجف اشرف رفته

 و اعلام میدارد که : مادرت مرا فرستاده تا تورا به وانشان ببرم وگفته اگر به وانشان بر نگردی

 شیرش را حلالت نمی کند . مرحوم علامه پس از اطلاع از تصمیم و درخواست پدر ومادرش

 مردد می گردد که آیا برخلاف خواسته ی والدین خود عمل کند و در نجف بماند وبه تدریس

 وتربیت طلاب خود ادامه دهد یا حوزه نجف را ترک کند وراهی ایران شود ، و با همین حالت تردید

 شب را به صبح می رساند،نزدیکی های اذان صبح ، برادرش مرحوم حاج محمود که همراه پدر

 به نجف آمده بود ازایشان می خواهد که وی را به حمام راهنمایی کند. مرحوم علامه بعد از

 راهنمایی برادرش، بیرون حمام منتظر بازگشت ایشان می ماند در حالی که مدت زیادی از طلوع

 فجر نگذشته بود ناگهان یک سید عرب را در فاصله چند قدمی خود می بیند که به ایشان

 می گوید: « السلام علیک یا شیخ محمدصادق وانشانی ، صبحکم الله بالخیر »

  مرحوم علامه در فکر فرو می رود که این سید عرب کیست که مرا شناخت ولی من او را

 نمی شناسم. آن سید به او می فرماید:

خواهد داد و به دنبال آن قحطی و گرانی مردم وعلما ء وطلاب را به زحمت خواهد انداخت» .

مرحوم علامه می فرماید :

 وضو گرفتیم و وارد مسجد شدیم،در حال گفتن اذان و اقامه بودم که متوجه شدم آن سیدعرب

 ناپدید شد و جستجوی من برای یافتن ایشان بی فایده بود. به خود گفتم غیر از من هیچ یک از

 دوستان و شاگردانم کسی نمی داند پدرم به نجف آمده وچنین پیشنهادی را مطرح کرده، این

 سید کی بود که من را شناخت، هم از آمدن پدرم خبرداشت، هم از پیشنهاد ایشان مطلع بود و

 مهمتر اینکه من نیّت قلبی خود را به کسی نگفته بودم که در رفتن به وانشان مردد هستم !!

 پس به این نتیجه رسیدم که او وجود مقدس آقا امام زمان (عج) بوده است. به همین خاطر

 حوزه نجف را ترک کرده و همراه پدر وبرادرش به وانشان بازگشت مرحوم شیخ محمد صادق

 علامه میگوید : من زمانی یقین حاصل کردم که آن سید عرب حضرت امام عصر(عج) بود که

 پیشگویی او صحیح از کار درآمد و پس از گذشت شش ماه آتش جنگ درکشورعراق شعله ور

 گردید و به دنبال آن مردم و به خصوص طلاب و علما از قحطی و گرانی به ستوه آمدند.

 ایشان هنگام بازگشت به وطن کتاب هایش را به همدرس و هم مباحثه و صمیمی ترین دوست

 و همنشین خود آیه الله آقا سید جمال الدین سعید آبادی گلپایگانی سپرده و به ایران باز

 می گردد. یک سال پس از فوت علامه وانشانی ، عده ای از اهالی وانشان در نجف اشرف با

 مرحوم آیه الله آقاسید جمال الدین گلپایگانی ملاقات نموده و خبر وفات مرحوم علامه را به

 ایشان می دهند معظم له ضمن اظهار تأسف و بیان شمه ای از فضایل مرحوم شیخ محمد

 صادق وانشانی از برادرزاده ایشان (مرحوم حاج حسن پسر حاج محمود) در خصوص کتاب های

 امانتی مرحوم علامه نظر می خواهد که ایشان اعلام می دارد : علامه فرزند اهل علم ندارد

 مرحوم علامه از طریق اجاره دادن اراضی موروثی پدرش امرار معاش می نمودو این درآمدکافی

 به نیازهای او نبود و در نتیجه زندگی وی در نهایت فقر و تنگدستی سپری می شد. اما با وجود

 آن همه فقر و تنگدستی هرگز از وجوهات شرعیه استفاده نمی نمود . چندین مرتبه از طرف

 کارگزاران حکومت به ایشان پیشنهاد ورود به محاکم قضایی و قضاوت داده شد ولی ایشان

 علی رغم تنگی معیشت و فقر مالی پیشنهاد دولتمردان را رد کرد و به زندگی زاهدانه خود

 قناعت کرد.