(2) مرحوم ملازین العابدین گلپایگانی
مرحوم ملازین العابدین گلپایگانی معروف به ( حجة الاسلام ) دانشمندی کامل ، حجتی ماهر ، آیتی خاشع ، با خلوصی وافر و ارادتی صادق به سال 1318 هجری به جهان دیده گشود  و پس از تحصیلات مقدماتی به حضور استاد فقه و اصولبه دارالعلم اصفهان شتافت و مدتها از محضر شیخ محمد تقی صاحب حاشیه بهره برد آنگاه عازم نجف اشرف گردید و سالها در عتبات از محضر شریف العلما صاحب فصول ، شیخ حسن صاحب کاشف الغطاء و صاحب جواهر ، دانشهایی آموخت  سپس خود به تحقیقات علمی پرداخت و ضمن تدریس و مباحثات با علمای مختلف ، تصنیفاتی گرانبها نیز از خویش برجا گذاشت
صاحب القاب در ترجمه استاد خود چنین نوشت : جرفادقانی ( گلپایگانی ) دریای مواج علوم مختلف بود او در بین دانشمندان و فقهای عصر آن زمان به طور یقین اعلم آنان به حساب می آمد و از پرهیزکارترین و زاهدترین رجال عصر خویش بود پس از فوت شیخ انصاری ، شاگردانش از قبیل میرزای بزرگ و سید حسن ترک ، نامه ای از نجف اشرف به جرفادقان ( گلپایگان) ارسال داشتند و از حضورش استدعا نمودند که جهت تربیت قضلا و سرپرستی خود و زعامت شیعیان به عتبات عالیات مراجعت نماید  ولی او نپذیرفت 
 صاحب مآثر می نویسد : حجة الاسلام گلپایگانی مرجع جمیع اهل فضل بود ، در جنب فقاهت و علو درجه و اجتهاد او کلیه افاضل این دوران و مجتهدین دیار ایران خود را خرد می شمردند ، بعضی از علما او را دوازده فن صاحب رای و مقام اجتهاد می دانند و گروهی در حق آن بزرگوار به مکاشفه در خوارق عادات معتقد بودند ، فی الواقع دایره تحریر در این رساله از اداء ترجمه این فقیه اعظم بسیار تنگ است . عباراتی نداریم که حق مقام اینگونه بزرگان را با آن بپردازیم و هم شرط اختصار تخلف نورزیم
صاحب فواید به نقل از محدث کاظمینی می نویسد : مرحوم حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل که خود آیتی است بزرگ  به هنگام زیارت مشهد مقدس از طریق گلپایگان به جهت ملاقات معظم له وارد این شهر شد و پس از دیدار از او خواست اجازه نموده و حجةالاسلام با ذکر مشایخ اجازه خویش ، اجازه مبسوطی بدو داد
از آثار اوست : کتاب انوار قدسیه ، روح الایمان ، شرح درّه ، شرح اسماء قدسیه ، صلاة مسافر ، جمعه .
معظم له در زادگاه خویش شهرستان گلپایگان به ترویج مذهب و بیان احکام شریعت اشتغال داشت و به عمر خود پناه و ملجاء و مردم این سامان بود  مسجد معظمی که اکنون بر پاست ( مسجد حجّت لاسلام ) در جنب منزل خویش بنا نهاد و حجراتی برای دانشجویان  دینی ترتیب داد و سر انجام به سال 1389 قمری دیده از جهان فرو بست و به کنار مسجد خویش  مدفون گشت . قبر شریفش زیارتگاه فقیران نایب الزیاره  و دوستداران است
این عالم ربانی دو فرزند نیکو و دانشمند تربیت نمود ، یکی به نام میرزاباقر که جهت تکمیل تحصیلات به نجف فرستاده شد و تازه درجه اجتهاد کسب نموده بود که ناگهان فوت نمود و همان روز حجةالاسلام مجلس عزا و ترحیم در گلپایگان گذاشت و مردم متحیّر که سبب چیست؟ یک ماه بعد نامه رسید و فوت میرزاباقر را به درست در همان روز اعلام نموده بود.
فرزند دیگر او دانشمند علامّه ، مرحوم میرزا مهدی  مشهور به آقازاده صاحب کتاب (اسرارالشهاده) از علمای فاضل و دانشمندان عصر خویش و سالها در این دیار وارث والد عظیم بود رحمةالله علیهم اجمعین.
بر لوح قبر این عالم بزرگ روحانی اشعاری نغز شده است که چنین است:

شورشی برخاست دیگر جانگداز اندر زمین         شش جهت بگرفت و شد تا آسمان هفتمین
ملک از او بی رونق و ملت از آن بی زیب و زین     هم شریعت بی امان شد ، هم طریقت بی امین
شد فرو دریایی و ویراست علم اولین                 رفت روشن راءی بزم آرای علم آفرین
در رسولش اسوتی نیکو وزان در وی نشان        خلق خیرالمرسلین مهدی است او را جانشین
از غمش اسلامیان را عروة الوثقی کیست          سست شد اسلام را در ماتمش حبل المتین
بار الها بار ده با یاریش اندر بزم قدس                 رو به خلوتگاه جانان دار جان نازنین
بُد روان پاکیزه در اعلای علین بران                     روح پاکش جای ده ، جای امین خلد برین
فاش تر گویم عزای کیست اریخش چه شد         حجت الاسلام  زین العابدین  شمع مُبین