وی سالهای متمادی مدیریت مجتمع های فرهنگی آموزشی خوارزمی، شرف، مرجان و ارشاد را برعهده داشتند. بسیاری از کسانی که بعدها موفق به دریافت مدارج تحصیلی بالا گردیدند و مناصب و موقعیت های ممتاز اجتماعی کسب نمودند از شاگردان ایشان بودند و همواره از وی به نیکویی یاد می کنند که نمونه های مستند و مشخصی از این بزرگداشت ها در زمان حیات ایشان برگزار گردیده است.

کتابهای متعددی از جمله گزیده شرح امثال و حکم دهخدا، آزاداندیشی خیام و حافظ، دیوان فال حافظ و چرا فارسی شکر است از تألیفات ایشان بود و هم چنین اثر بسیار ارزنده با عنوان نیروهای مقاوم و انقلابی فرهنگ ایران از یعقوب لیث تا قاجاریه را در خارج از کشور تألیف نمودند. نامبرده علاقه شدیدی به زادگاه خویش گلپایگان داشتند و همواره با احساس افتخار از پیوند خود با مردم این شهر سخن می گفتند و افتخارشان این بود که توانسته اند به فرهنگ زادگاه خود کمک نمایند. افتخار ایشان حضور در انجمن های ادبی مختلف از جمله انجمن فرهنگ ادبی ادیب گلپایگانی بوده و با صداقت می توان گفت که در بسیاری از مجامع فرهنگی حضورشان موجب شکوه و افتخار آن مجموعه بوده است و به ورزش کوهنوردی علاقه وافر داشتند و کوه نوردان سروده ایشان را با عنوان »کوهیار« در ارتفاعات توچال مشاهده می کنند.

ایشان در تاریخ نهم شهریور ماه 1391 به علت عارضه ریوی در منزل خود دار فانی را وادع گفتند و با توجه به خدمات شایانشان با مساعدت ریاست محترم شورای شهر تهران در قطعه نام آوران کشور آرام گرفتند.

خداوند روح ایشان و فرزندانشان مرحوم مهندس فرزین و مهندس فرامرز را قرین رحمت خود فرماید.

                                                                                  آمین یا رب العالمین