به گزارش جهان، حجت‌الاسلام والمسلمین محمد حسن صافی، در آستانه فرا رسیدن سومین سالروز ارتحال مرحوم آیت الله العظمی شیخ علی صافی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، خاطراتی را از زندگانی این مرجع فقید در گلپایگان، تلمذ ایشان نزد آیت الله العظمی بروجردی(ره)، جایگاه ایشان در بین مراجع و علما، ارتباط با مردم و طلاب، آثار و تألیفات فقهی و ادبی، نگاه سیاسی و ... را بیان کرد.

سایت های خبری

حجت‌الاحجت‌الاسلام والمسلمین محمد حسن صافی، فرزند آیت‌الله العظمی لطف‌الله صافی و از اساتید سطح عالی حوزه علمیه قم به تشریح ابعاد شخصیتی مرحوم آیت‌الله العظمی علی صافی (ره) پرداختسلام والمسلمین محمد حسن صافی، فرزند آیت‌الله العظمی لطف‌الله صافی و از اساتید سطح عالی حوزه علمیه قم به تشریح ابعاد شخصیتی مرحوم آیت‌الله العظمی علی صافی (ره) پرداخت

.به گزارش جهان، حجت‌الاسلام والمسلمین محمد حسن صافی، در آستانه فرا رسیدن سومین سالروز ارتحال مرحوم آیت الله العظمی شیخ علی صافی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، خاطراتی را از زندگانی این مرجع فقید در گلپایگان، تلمذ ایشان نزد آیت الله العظمی بروجردی(ره)، جایگاه ایشان در بین مراجع و علما، ارتباط با مردم و طلاب، آثار و تألیفات فقهی و ادبی، نگاه سیاسی و ... را بیان کرد.


 
آنچه در پی می آید حاصل این گفتگو است:


مرحوم حضرت آیت الله شیخ علی صافی گلپایگانی(ره) از بزرگان دین و مراجع عالیقدر تقلید بودند که در سال 1332هجری قمری در شهرستان گلپایگان به دنیا آمدند و در همان سنین نوجوانی شروع به تحصیل در حوزه علمیه کردند و خدمت پدر بزرگوارشان ملامحمد جواد گلپایگانی(ره) و دایی شان حجت الاسلام والمسلین آخوند ملاقاسم قطب(ره) دروس حوزه را گذراندند.


ورود به حوزه علمیه قم


ایشان در سال 1349هجری قمری وارد حوزه علمیه قم شدند، زمانی که مرحوم آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم حایری یزدی(ره) موسس حوزه علمیه قم حوزه را تاسیس کرده بودند و ایشان با اینکه در درس سطوح عالی حوزه مرحوم آیت الله آقامیرزا محمد همدانی شرکت داشتند با این بزرگوار در درس مرحوم آیت الله العظمی حایری شرکت می کردند.


بعد از فوت آیت الله العظمی حایری در درس مرحوم آیت الله حجت و سید محمد تقی خونساری شرکت فعال داشتند و از برجسته ترین شاگردان این بزرگوار بودند و چنان شیفته درس بودند و استعداد قوی داشتند که شب و روز را تشخیص نمی دادند.


تالیفات و آثار


آیت الله العظمی شیخ علی صافی، تقریرات اصول استادشان مرحوم آیت الله حجت(ره) را در دو جلد به نام "المحجه فی تقریرات الحجه" و تقریرات درس مرحوم حجت در موضوعات تیمم و بیع و ... را نوشتند، همچنین شرح استدلالی بر العروه الوثقی اثر آیت الله آقاسید محمد کاظم یزدی طباطبایی از مراجع معروف بنام را با عنوان "ذخیره العقبی فی شرح العروه الوثقی" را در 30 جلد نگاشتند.


"منتخب الاحکام"، "مناسک حج"، "در انتظار وصال" (مجموعه 59 قصیده وغزل و مخمس به مناسبت ولادت امام زمان(عج))، "راز دل" (دیوان اشعار در بیش از هزار صفحه)، "رساله عملیه توضیح المسایل فارسی"، "ادلاله الی من له الولایه"، "تاریخ تحول فقه شیعه" و "اصول الفقه" از دیگر آثار و تألیفات آیت الله العظمی آقای حاج آقاعلی صافی است.


شاگرد برجسته آیت الله العظمی بروجردی(ره)


آیت الله العظمی علی صافی(ره) وقتی آیت الله بروجرودی وارد قم شدند، در درس ایشان شرکت کردند و از برجسته ترین شاگردان ایشان بودند و معروف هستند که ایشان از شاگردان برجسته درس آیت الله العظمی بروجردی بودند و بارها آیت الله بروجرودی فرموده بودند که من درسم را برای ایشان و برادرشان (آیت الله العظمی لطف الله صافی) می گویم و علاقه شدید و عنایت خاصی به این دو بزرگوار داشتند حتی از مرحوم بهجت نقل شده که این دو برادر در درس آیت الله العظمی بروجردی(ره) برجستگی خاصی داشتند که ایشان نیز درس را به خاطر این دو بزرگوار می گفتند.


ایشان از نظر علمی، مراتب علمی بالایی داشتند که باید بزرگان و مراجع تقلید این مساله را بیان کنند، بعد از رحلت آیت الله العظمی بروجردی(ره) به تدریس درس خارج اصول پرداختند که تا چند سال قبل از فوت ایشان این درس ادامه داشت و شاگردان زیادی را به حوزه تحویل دادند.


ایشان در کارهای تحقیقاتی و مطالعاتی توجه عمیق به تألیف و درس و بحث داشتند و تمام درس هایی که می گفتند می نوشتند و نمی شد درسی از ایشان داشته باشیم که ننوشته باشند.

 
*علاقه شدید دو برادر به هم


علاقه شدید بین والد معظم ما و ایشان بود، خیلی همدیگر را دوست داشتند، پدرم می گویند: از زمانی که شیخ علی آقا صافی به قم آمده بود خدمت بسیاری به من می کردند؛ چرا که ایشان زودتر از والد معظم ما به قم آمده بودند.


 ایشان با هم زندگی می کردند و بعد از ازدواج شان سالیان سال در یک خانه اجاره ای زندگی می کردند و خانه ای گرفته بودند که سه اتاق داشت یک اتاق در اختیار حاج شیخ علی آقا و یک اتاق در اختیار حاج شیخ لطف الله و یک اتاق هم برای مهمانان اختصاص داده بودند.


این علاقه تا اخر عمر نیز  پابرچا بود، می توان گفت زندگی و ارتباط این دو برادر می تواند برای دیگران الگو باشد ایشان می فرمودند: گاهی برای ما به سختی می گذشت حتی در حد متوسط هم نبود، اما با  هم زندگی می کردیم.


حوزه های علمیه باید از زندگی ایشان استفاده کنند و بزرگداشت هایی ترتیب دهند تا طلاب جدید بدانند که سابقه حوزه و علمای ما چه بود.


عالمی مرجع و مردمی


ایشان در معنویت، زهد، قناعت، تواضع و پارسایی در حوزه علمیه قم معروف بودند، ویژگیهایی که آقا امام زمان(عج) از سربازان خود انتظار داشتند، در ایشان وجود داشت که نزدیک به یک قرن به مولای خود عشق می ورزید و خدمت به این بزرگوار را برای خود بزرگترین افتخار در زندگی می دانستند.


حضرت آیت الله علی آقا صافی می فرمود: از زمانی که من تکلیف شدم یک مرتبه نماز شبم ترک نشد، یک ساعت قبل از اذان صبح از خواب بلند شده و نماز شب می خواندند و تلاوت قرآن داشتند و از خوف خدا گریه می کردند و آنقدر اشک می ریختند که گریه های بلند بلند می کردند.


به نماز جماعت اهمیت می دادند در سال سه یا چهار ماه به گلپایگان می رفتند و منبر داشتند که اکثر متدینین و صالحین شهر در نماز جماعت ایشان شرکت می کردند.


ایشان با این که عالم دینی بودند منبر و تبلیغ را ترک نکردند، حتی چند شب قبل از رحلت شان در شب عاشورا و شب یازدهم ماه محرم در مسجد گلپایگان شرکت و برای مردم صحبت کردند که دو سه روز بعد از آن روز بود که مریضی شان شدت پیدا کرد و به دیار باقی شتافتند.


این مرجع فقید تا آخر عمر خود، انسان زاهد و قانع بودند شاید می توانستند به وسایل گوناگونی وضع زندگی و منزل شان بهتر از اینها باشد اما آن قدر ساده زندگی می کردند که هر کس در منزل ایشان حضور پیدا می کرد تعجب می کرد.


خدمت به مردم در زندگی ایشان جلوه داشت، عالمی که بتوان نام برد که هم مرجع و هم با مردم باشد ایشان بودند که وظیفه خودشان را به بهترین وجه انجام می دادند.


وقتی فقرا یا اشخاصی برای انجام کارهایی به ایشان مراجعه می کردند با حالتی که انبساط خاطر داشتند مشکلات مردم را حل می کردند.


آمر به معروف و ناهی از منکر


معظم له بر برپایی امربه معروف و نهی از منکر تاکید داشتند و انسان صریح اللهجه بودند و اگر خلاف شرعی می دیدند متذکر می شدند .


و گاهی فریاد می زدند، در شهر گلپایگان معروف بودند که امر به معروف و نهی از منکر ایشان هیچ گاه ترک نشد، بسیاری از اشخاص بودند که نقشه هایی برای شهر گلپایگان کشیده بودند تا مردم را از نظر دینی سست کنند، اما ایشان با با بهایی ها و صوفیان مبارزه می کردند که بحمدلله به همت والای ایشان و پدر بزرگوارشان در شهر گلپایگان یک نفر که جزو فرق مختلف ضاله باشد وجود ندارد و گلپایگان شهری است که صددرصد همه از مخلصین آقاامام زمان(عج) و دوستداران اهل بیت(ع) هستند.


بسیاری از جوانان به ایشان عشق می ورزیدند؛ به طوری که وقتی ایشان از دنیا رفتند تشییع جنازه شان در گلپایگان نظیر نداشت، مردم به سر و سینه خود می زدند مثل اینکه پدر خودشان را از دست داده باشند، اینگونه در فوت ایشان ابراز احساسات می کردند و این حاکی از آن است که در دل و جان مردم برای خود جا باز کرده و محبوب دلها بود