آخرین به روز آوری سایت جمعه ۲۵ اسفند ماه ۱۴۰۲

در تدارک نوروز



آخاله در قبال تبلیغات هیچ مسئولیتی ندارد...



نقش هوش مصنوعی در طراحی و کشف داروهای جدید


پوشاک (برند)


نمادی شایسته در آیینه فرهنگ گلپایگان - دکتر ابراهیم جعفری


یادی از گلپایگان - استاد سعیدی


مهندس علیقلی بیانی ، فرزانه‌ای از جنس آب - استاد علی اکبر جعفری

در آغاز مسول ساختن سد اختخوان مهندس طالقانی بود ولی به علت ساختن سد کرج استعفا داد و مهندس علیقلی بیانی که رشته تحصیلی اش مرتبط با سدسازی و لوله کشی شهرها بود به اختخوان رفت و دوسال و نیم آن جا ماند و کار سد را به سرانجام رساند.


" سمنو " به یاد "بی بی" ..... توحیدنیکنامی

ننه جون من سمنو می‌خواهم یار شیرین دهنو می‌خواهم
عاشقم من به لقای سمنو سر و جانم به فدای سمنو
سمنو خوب تر از جان من است سمنو شیره‌ی دندان من است
من که در مطبخِ تو آشپزم سمنو را به جه شکلی بپزم؟
ننه جون ارث به اولاد بده سمنو را تو به من یاد بده


ویدئوی مناره سلجوقی گلپایگان

مناره سلجوقی گلپایگان که از آن به عنوان بلندترین مناره آجری نام می برند ، گویی امتداد پیشینه کهن این خطه را برابر دیدگان هر هنر دوستی آشکار می کند این بنا که به عنوان بلندترین مناره آجری سلجوقی قرن پنجم هجری قمری ایران از آن یاد شده با قدمتی حدود 900 سال همچنان در برابر عوامل طبیعی زلزله، باد، باران، سرما و گرما سرفراز برجای مانده است.











گردشگری و کاهش فاصله فرهنگی

اگرچه سفر به مناطق دیدنی کشورهای دیگر حائز اهمیت می باشد اما جای بسی تاسف است که برخی از هم میهنان ما از استعدادهای بی‌شمار گردشگری که ایران را در ردیف ده کشور اول جهان قرار داده، غافل گشته و آرزوی‌شان پرکردن اوقات فراغت صرفا در مکان هایی نظیر آنتالیا ، تایلند و ... می باشد. خدای بزرگ را سپاسگراریم که به لطف استعدادهای گردشگری نظیر طبیعت زیبا، اماکن مذهبی، آثار باستانی و تاریخی و مهم تر از همه روحیه میهمان‌نوازی مردم، گلپایگان نیز در اوقات مختلف سال بخصوص ایام نوروز به روی گردشگران و هم‌میهنان عزیز از قومیت های مختلف آغوش می گشاید

دکتر ابراهیم جعفری

گردشگری و کاهش فاصله فرهنگی

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی        صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی
     ای بلبل اگر نالی من با تو هم آوازم           تو عشق گلی داری من عشق گل اندامی
سعدی به لب دریا دردانه کجا یابی؟           در کام نهنگان رو گر می طلبی کامی

          از میان اخبار سال 1393 در سایت آخاله خبری در روز 17 فروردین به شرح زیر مشاهده گردید.
 «در نوروز امسال حدود 99 هزار گردشگر وارد شهرستان گلپایگان شده اند» این خبر که به نقل از فرماندار سابق آقای میرزایی در رسانه ها انتشار یافته بود، بر این نکته تاکید می ورزید که در این آمار مسافرانی که به نحوی دوستان و بستگانشان در گلپایگان ساکن هستند و در منازل آن ها اقامت نموده اند، مورد شمارش قرار نگرفته است.
کسانی که با مبانی خبر نویسی در رسانه ها آشنا هستند می دانند که  زمانی رویداد به خبر تبدیل می شود که از یک یا چند ارزش خبری برخوردار باشد. ارزش های خبری عبارتند از: شهرت، فراوانی، مجاورت، برخورد، شگفتی، در برگیری و تازگی.
 این خبر هم به لحاظ فراوانی (99 هزار نفر) و هم به لحاظ شگفتی می تواند برای مخاطبان درخور توجه و مطالعه باشد.
 با توجه به موارد فوق، صرف نظر از جنبه های بازاریابی، اشتغال زایی و در آمد زایی، گردشگری را از منظر فرهنگی مورد بررسی قرار داده و به یک مصداق مشخص در گلپایگان اشاره می‌کنم.
 فرهنگ پایه و اساس تمدن و نشانگر حرکت و پویایی است. فرهنگ در همدلی افراد و حیات جمعی، خود را نشان داده و انسان را به اندیشیدن فرا می خواند. با این تفسیر «ارتباطات انسانی» در متن آن قرار می گیرد. از این رو هرچه ارتباط انسان ها گسترده تر باشد، فرصت آفرینش و ژرفا یافتن آن بیشتر است. فرهنگ در حیات خلوت جامعه ها از زایندگی باز می ماند که در این صورت دیگر فرهنگ نیست، بلکه اسارت و فروماندگی است.  در این راستا گردشگری به عنوان اصلی ترین عامل زمینه ساز فرهنگ پا به صحنه می گذارد. 

 گردشگری انسان را با اقلیم ها و فرهنگ های تازه آشنا می سازد. در پرتو این آشنایی هویت خود را بیشتر و بهتر از گذشته می شناسیم، زیرا سایر فرهنگ ها و شیوه های دیگر زندگی برای آدمی سرچشمه آگاهی هایی است که پر ارج ترین آنها شناخت توانایی ها و نارسایی های خویشتن می باشد.
 در دنیای کنونی اگرچه سیطره رسانه های همگانی از حد تصور فرا تر رفته، اما بازهم اصلی ترین ابزار شناخت و غنی تر شدن فرهنگ ها گردشگری است.
 بدون تردید سرنوشت فرهنگ ها به یکدیگر وابسته است و فراموش شدن هر فرهنگی، ضایعه‌ای برای کلیه فرهنگ ها محسوب می گردد؛ زیرا هر فرهنگ در درون خود مایه های ارجمندی برای عرضه کردن به بشریت دارد. بنابرین باید این مایه های گوناگون فرهنگی را دریافت  و در سرشار نمودن فرهنگ بشری از آن ها بهره گرفت.
 اساسا تفاوت فرهنگ ها باید به غنای آنها یاری رساند. تفاوت فرهنگ ها برخاسته از حادثه های تاریخ است؛ زیرا در رهگذر تاریخ ملت ها در برابر رویدادها، واکنش های گوناگون نشان می دهند. این واکنش ها می تواند سرچشمه بریدگی، انزوا و دشمنی باشد یا زمینه گفتگو، همدلی و برکت را فراهم سازد. به عبارت دیگر تنها از راه آشنا کردن فرهنگ ها با یکدیگر است که دشمنی ها به دوستی تبدیل می شود و این هنر بزرگ از گردشگری یعنی سفر کردن بر می آید.
 در سال های 1950 تا 1970 پس از سرخوردگی های ناشی از جنگ جهانی دوم جوانان اروپایی با کوله پشتی هایی بر دوش، پای پیاده از خانه ها و کاشانه ها به خیابان ها و جاده ها ریختند و به سوی مرزها هجوم آوردند. هجوم آن چنان گسترده بود که نگهبانان مرزی توان کنترل آنها را نداشتند. در هر کجای اروپا، حضور این جوانان سرگردان به چشم می خورد. آنها خودشان هم نمی‌دانستند چه می‌خواهند و بهرچه آمده اند، اما چهره اروپا را دگرگون کرده بودند.
 مردم اروپا به این جوانان سرگردان یاری دادند. انبوه جوانان از فرهنگ های گوناگون اروپا با یکدیگر نشستند و گفتگو کردند و بزرگ ترین تفاهم تاریخی را به راه انداختند.
 آن چنان گفتگوی گسترده و متنوعی ایجاد شد که برای هیچکس قابل تصور نبود. آنها در گذرگاه‌ها و میدان ها به یکدیگر کتاب و مجله هدیه دادند و در باره روحیه زمامداران و ساختارهای سیاسی کشورهای خود بحث کردند. هیجان انگیزترین داد و ستد فرهنگی تاریخ بشر به راه افتاده بود. به باور بیشتر پژوهشگران سیاسی و اجتماعی اروپا، این بازار دیدار و گفتگو، نرم افزار لازم برای وحدت و پیشرفت اروپا را فراهم آورد.
 جوانان سرگردان آن روز اروپا، امروز کارگزاران فرهنگ، سیاست و اقتصاد کشور خود هستند. آنها با نسل پیش از خود تفاوت های بزرگ دارند، به طوری که کشورهایشان را به شیوه ای بسیار متفاوت و با روحیه ای دیگر راه می برند، این تفاوت ها برخاسته از موج گردشگری است
.

 در سال 1963 دو شخصیت برجسته سیاسی اروپا از فرانسه و آلمان یعنی دوگل و آدنائر با هم به گفتگو نشستند. این دو در گفتگو با یکدیگر دریافتند که دو ملت بزرگ آلمان و فرانسه به لحاظ فرهنگی از یکدیگر دورافتاده‌اند و این دورافتادگی بر فرهنگ هر دو کشور ضربه می زند. از این رو مصلحت دیدند که دو ملت باید با فرهنگ هم آشنایی بیشتری پیدا کنند. پس برای رسیدن به این مقصود راهی را برگزیدند که جا دارد مورد دقت و عبرت قرار گیرد. راهی را که آنان برای غلبه بر این بریدگی فرهنگی برگزیدند، اعطای سوبسید  (یارانه گردشگری) به شهروندان برای سفر به هر کدام از این دو کشور بود. یعنی دولت آلمان به قشرهای گوناگون مردم آن کشور بخصوص به دانشگاهیان و فرهنگیان و دانشجویان برای سفر به فرانسه کمک هزینه داد و دولت فرانسه هم به شهروندانش برای سفر به آلمان به این شکل اقدام نمود. نتیجه این تصمیم شگفت انگیز بود. این برنامه که «فرانکو-ژرمن» نام گرفت، جوانان دو کشور را برانگیخت تا به دیدار هم بشتابند. دانشجویان و استادان دو کشور دست های یکدیگر را فشردند. جوانان فرانسوی از آناتول فرانس و بالزاک و سوپ پیاز برای المانی ها سخن گفتند و آلمانی ها هم از گوته و شیلر و کباب کردن سوسیس برای فرانسوی ها حکایت کردند. هر دو گروه پس از بازگشت به کشور های خود کوشیدند تا رابطه فرهنگی این دو کشور هرچه صمیمانه تر و پربارتر شود.
 آنچه در باره سیاست خارجی در ارتباط با فرهنگ گفته شد، در رابطه با سیاست داخلی و فرهنگ نیز صادق است. مردم یک کشور باید مفهوم های فرهنگی مشترک داشته باشند تا به همدلی همگانی دست یابند. خاستگاه های متفاوت اقتصادی و... در داخل یک کشور ، خواه ناخواه قشرهای فرهنگی جدا از هم را پدید می آورد . این جدایی فرهنگی در ساختار سیاسی کشور انعکاس می یابد و توان پیشرفت جامعه را می فرساید. برای پیشگیری از این فرسایش هیچ ابزاری کارآمدتر از تماس های رودرو به چشم نمی خورد. باید از راه پدید آوردن و فراگیر نمودن گردشگری در داخل کشور، گروه‌های گوناگون را در پیوند روانی و عاطفی با یکدیگر قرار داد. باید شهرهای دور از هم در درون یک کشور، جوانان شهرهای دیگر را پذیرا باشند.

اگرچه سفر به مناطق دیدنی کشورهای دیگر حائز اهمیت می باشد اما جای بسی تاسف است که برخی از هم میهنان ما از استعدادهای بی‌شمار گردشگری که ایران را در ردیف ده کشور اول جهان قرار داده، غافل گشته و آرزوی‌شان پرکردن اوقات فراغت صرفا در مکان هایی نظیر آنتالیا ، تایلند و ... می باشد.

 خدای بزرگ را سپاسگراریم که به لطف استعدادهای گردشگری نظیر طبیعت زیبا،  اماکن مذهبی، آثار باستانی و تاریخی و مهم تر از همه روحیه میهمان‌نوازی مردم، گلپایگان نیز در اوقات مختلف سال بخصوص ایام نوروز به روی گردشگران و هم‌میهنان عزیز از قومیت های مختلف آغوش می گشاید.
 خوشبختانه کشور ما به دلیل تنوع و گستردگی اقلیمی با برخورداری از 2500 نوع غذا از تنوع غذایی هم برخوردار است. به اعتقاد پژوهشگران در موضوع گردشگری می توان غذا را یکی از مظاهر فرهنگی مانند موسیقی و صنایع ، از زیرمجموعه های فرهنگی قلمداد نمود. زیرا غذاها راز و رمز زیادی از آداب و سنن تاریخی را در خود نهفته دارند و از این قدرت برخوردارند که هویت، آداب و رسوم یک منطقه را مانند آیینه انعکاس دهند.

 

  به احتمال زیاد گردشگرانی که از شهر ما بازدید می کنند، علاوه بر مشاهده آثار تاریخی و مذهبی و... کباب گلپایگان را از یاد نمی برند. با اتکا به طبیعت حاصلخیز شهر و روستاها که محل تغذیه دام  است، و از آن مهمتر اعتمادی که به سلامت این غذا توسط عرضه کنندگان وجود دارد، امروز در شهرهای مختلف بخصوص تهران، کبابی های گلپایگانی به عنوان یک برند و مارک مورد اطمینان در نزد مردم مطرح می باشند. از این رو مناسب است دست اندرکاران اداره میراث فرهنگی، نسبت به ثبت ملی کباب گلپایگان به عنوان میراث فرهنگی و معنوی که تبلور فرهنگ، امانتداری و درستکاری مردم شهر ما محسوب می گردد، اقدام نمایند.
 در پایان به میمنت فرارسیدن بهار طبیعت و با عرض تبریک به شما همشهریان شعری از استاد محمدعلی سعیدی گلپایگانی را در رابطه با نوروز خجسته تقدیم می نمایم.

نــــوروز نشــــانــــی ز بهـــــاران دارد      یادخوشی از دیار یاران دارد
این‌آتش‌عشقی که‌نهان‌در دل‌ماست      آتشکده ای به نام ایران دارد

اين مطلب تاکنون 8123 بار مشاهده شده است.
مطالب مرتبط با دکتر ابراهیم جعفری

سایت آخاله روی موج سوم آلوین تافلر
ستایش نور در تاریکی شب
چنین گفت اقبال؛ اندیشه ها و آموزه ها
در سایه کوه، باید از دشت گذشت - به مناسبت #روزجهانیکوهستان
نمایش مستند دیارکهن پیش درآمد گردشگری مجازی گلپایگان
تاریخ شفاهی آموزش و پرورش گلپایگان
روز خبرنگار و سایت "آخاله"
سفره ایرانی ؛ فرهنگ گردشگری- به بهانه برگزاری جشنواره کباب و لبنیات گلپایگان
آکادمی موازی در گلپایگان - به مناسبت سالگرد تأسیس خانه ریاضیات
دهه هشتادی ها و فضای مجازی
حفاظت از زنبورها ؛ ضامن امنیت غذایی جهان
روابط عمومی الکترونیک ؛ ظرفیتی کارآمد برای مشارکت جویی مخاطبان
ایجاد فضای صلح و تفاهم با رسانه های گفت و گو محور
کنکاشی در منظره نگاری استاد محمد کرمی
به بقای روزنامه‌ها امیدوارم
دکتر مرتضی فرهادی در قاب خاطره ها
پیوند سنت ومدرنیته دراقامتگاه های بوم گردی روستایی
حال زمین خوب نیست! (3)
"کاشت پیاز با روش GAP در گلپایگان-گامی بلند به سوی کشاورزی ارگانیک
یک قدم مانده تا رویا . روایتی دیگر از جام جهانی 2018
فوتبال بوی زندگی می دهد
استاد علی اکبر جعفری سرمایه ای نمادین در گلپایگان
این پنجره ، این خاطره ها را نفروشید
انجمن ادبی فانوس گلپایگان باشگاه گفت وگوی شاعران
جای خالی صدای گلپایگان در نمایشگاه مطبوعات
طبیبان دوّار
پروفسور مریم میرزاخانی اسطوره یا الگو؟
هنر هفتم در گلپایگان - استقبال از افتتاح سینما بهاران
لزوم رویکرد اجتماعی و فرهنگی به مدیریت شهری
حال زمین خوب نیست (2) - نکوداشت مهندس حسین عبیری گلپایگانی
چشم انداز پیشرفت گلپایگان از نگاه آیت الله هاشمی رفسنجانی
طبیعت گلپایگان گنجینه گیاهان دارویی
نقش کتابخانه آیت الله محمدی در توسعه فرهنگی گلپایگان
پیرایه های ناسازگار با فرهنگ عاشورا
حاج صادق آهنگران ،حلقه ای میان عقل و عشق در دوران دفاع مقدس
یادکردی از محمد حسنین هیکل
هزار راه نرفته " نگاهی نو به ادای نذر در جامعه امروز "
طنز و تحولات اجتماعی
فردا برای خواندن دیر است
راز درخشندگی نوروز در جهان
نوسازی دبیرستان امام خمینی "ره" یا بازسازی هویت فرهنگی؟
حال زمین خوب نیست (1)
آموزش ابتدایی و توسعه
با چشم کتاب بخوانیم نه با گوش!‏
مشابهت های اخلاقی نلسون ماندلا و دکتر معتمدنژاد
دغدغه رو به پایان یونسکو ،به مناسبت نمایشگاه مطبوعات
حدیث عشق در جهاد سازندگی (2)
دیپلماسی ایرانی از زیر درخت سیب در نوفل لوشاتو تا بالکن هتل کوبورگ وین
یاد یاران -بدرقه بانوی با فضیلت و پرهیزکار - شادروان فخرالسادات سیدین (توکل)
حدیث عشق در جهاد سازندگی (1)
فرصت طلایی مشارکت های مردمی در توسعه پایدار گلپایگان
میراث ماندگار استاد احمد جهانبخشی
ارتباطات مشارکتی ،چشم اندازی نو به مطالعات بومی در ارتباطات توسعه
بازتاب مطالب سایت آخاله در مطبوعات
گردشگری و کاهش فاصله فرهنگی
تیکن کجا؟ کاخ الیزه کجا؟
سهم سایت آخاله در بهداشت روانی همشهریان
تحقیقات مشارکتی حلقه گمشده توسعه علمی در ایران
تجدید عهد با دکتر معتمدنژاد
رسانه ؛ حافظ حرمت جامعه مدنی
"مطبوعات محلی" بستری برای شکوفایی استعدادهای بومی
با قاسمعلی فراست در میان "نخل های بی سر" (به اهتمام دکتر ابراهیم جعفری )
تونل های غزه سرای عشق و امید
عبور از جام بیستم ،فراتر از اشک ها و لبخندها
با فوتبال دوستان گلپایگانی از خندق هفده تن تا استادیوم های برزیل
ردپای «سرمایه اجتماعی» و «حکمرانی خوب» در مدیریت شهری گلپایگان
آسیب شناسی تعامل روابط عمومی ها و رسانه ها
معلمی و هنر تسهیل‌گری
نوروز زاینده سرمایه اجتماعی است
گلپایگان و توسعه پایدار
انقلاب کاست و حاج ابراهیم صحت
آخاله پاتوق همشهریان
آیین چراغ خاموشی نیست



نام و نام خانوادگي:
پست الکترونيک:
سايت يا وبلاگ:
متن پيام:
تصوير امنيتي:


19:16   24 اسفند 1393
بهرامی
با عرض تشکر از استاد جعفری که با مطالعه مقالات پر بار ایشان سال 93 را پشت سر گذاشتیم برای ایشان و همه هموطنانم از خداوند متعال طول عمر طلب کرده تا بتوانیم سالها از این گفتار محققانه و عالمانه استفاده کنیم. با آرزوی سالی خوب و با برکت و همراه با سرفرازی برای مردم و کشورم

10:26   25 اسفند 1393
ابراهیم جعفری
این مقاله با کمی اختصار و با عنوان "کاهش شکاف های فرهنگی با گردشگری" امروز دوشنبه (25/12/1393) در ضمیمه اجتماعی روزنامه اطلاعات به چاپ رسیده است.

آخاله در قبال تبلیغات هیچ مسئولیتی ندارد.


آب و هوا

پیام های کلی سایت

تماس با ما


كلیه حقوق برای پدید آورندگان 
.:: آخاله ::. محفوظ است. | طرح و اجرا : توحید نیكنامی   | به روز رسانی محتوایی : محمود نیكنامی  
 | .Copyright © 2003-2012 Akhale.ir. All Rights Reserved
|
 | Powered By Tohid Niknami | E-Mail :
Akhale . com @ gmail . com |