آخرین به روز آوری سایت جمعه ۲۵ اسفند ماه ۱۴۰۲

در تدارک نوروز



آخاله در قبال تبلیغات هیچ مسئولیتی ندارد...



نقش هوش مصنوعی در طراحی و کشف داروهای جدید


پوشاک (برند)


نمادی شایسته در آیینه فرهنگ گلپایگان - دکتر ابراهیم جعفری


یادی از گلپایگان - استاد سعیدی


مهندس علیقلی بیانی ، فرزانه‌ای از جنس آب - استاد علی اکبر جعفری

در آغاز مسول ساختن سد اختخوان مهندس طالقانی بود ولی به علت ساختن سد کرج استعفا داد و مهندس علیقلی بیانی که رشته تحصیلی اش مرتبط با سدسازی و لوله کشی شهرها بود به اختخوان رفت و دوسال و نیم آن جا ماند و کار سد را به سرانجام رساند.


" سمنو " به یاد "بی بی" ..... توحیدنیکنامی

ننه جون من سمنو می‌خواهم یار شیرین دهنو می‌خواهم
عاشقم من به لقای سمنو سر و جانم به فدای سمنو
سمنو خوب تر از جان من است سمنو شیره‌ی دندان من است
من که در مطبخِ تو آشپزم سمنو را به جه شکلی بپزم؟
ننه جون ارث به اولاد بده سمنو را تو به من یاد بده


ویدئوی مناره سلجوقی گلپایگان

مناره سلجوقی گلپایگان که از آن به عنوان بلندترین مناره آجری نام می برند ، گویی امتداد پیشینه کهن این خطه را برابر دیدگان هر هنر دوستی آشکار می کند این بنا که به عنوان بلندترین مناره آجری سلجوقی قرن پنجم هجری قمری ایران از آن یاد شده با قدمتی حدود 900 سال همچنان در برابر عوامل طبیعی زلزله، باد، باران، سرما و گرما سرفراز برجای مانده است.











مشابهت های اخلاقی نلسون ماندلا و دکتر معتمدنژاد

همزمان شدن درگذشت نلسون ماندلا و دکتر معتمدنژاد در روز 14 آذرماه سال 1392، علاقه مندان را با غم و اندوه مضاعف مواجه نمود ؛ اما از آنجا که به لحاظ مجاورت ،‌ دکتر معتمدنژاد به ما نزدیک تر بود،طی دوسال گذشته ذهن و ضمیرمان را بیشتر به پدر علم ارتباطات معطوف ساخته بودیم و از پرداختن به سجایای ماندلای بزرگ غافل شدیم. اینجانب که قصد داشتم به مناسبت سالگرد آن ها فقط بر ماندلا متمرکز شوم، پس از کمی تامل دریافتم که اگرچه این دو الگوی فراموش نشدنی در دو ساحت و قلمرو مجزا ( یکی در سپهر سیاست و دیگری در عرصه علم) فعالیت می کردند، اما در مواردی تلاش و مجاهدت آنها شبیه به هم می باشد

دکتر ابراهیم جعفری

 

مشابهت های اخلاقی نلسون ماندلا و دکتر معتمدنژاد

زندگی در صدف خویش گهر ساختن است    در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است

عشق از این گنبد دربسته برون تاختن است   شیشه ماه ز طاق فلک انداختن است

                                                                                                         "اقبال لاهوری"

همزمان شدن درگذشت نلسون ماندلا و دکتر معتمدنژاد در روز 14 آذرماه سال 1392،  علاقه مندان را با غم  و اندوه مضاعف مواجه نمود ؛ اما از آنجا که به لحاظ مجاورت ، دکتر معتمدنژاد به ما نزدیک تر بود،طی دوسال گذشته ذهن و ضمیرمان را  بیشتر به پدر علم ارتباطات معطوف ساخته بودیم و از پرداختن به سجایای ماندلای بزرگ غافل شدیم. اینجانب که قصد داشتم به مناسبت سالگرد آن ها فقط بر ماندلا متمرکز شوم، پس از کمی تامل دریافتم که اگرچه این دو الگوی فراموش نشدنی در دو ساحت و قلمرو مجزا ( یکی در سپهر سیاست و دیگری در عرصه علم) فعالیت می کردند،   (هرچند دکتر معتمدنژاد با مبارزه سیاسی نیز بیگانه نبود و یک بار در کلاس  درس در راستای عبرت گیری از تاریخ با تاکید خاطرنشان ساخت که " ما مبارزات دوران ملی شدن صنعت نفت را لمس کرده و طعم تلخ کودتای 28 مرداد ماه 1332 را چشیده ایم و از سوی دیگر به انقلاب اسلامی ایران نیز عشق می ورزید) اما در مواردی تلاش و مجاهدت آنها شبیه به هم می باشد. از این رو بر آن شدم تا با مطالعه تعداد قابل ملاحظه ای از مقالات و یادداشت ها به این موارد مشترک دست یافته و خواننده محترم را نیز در کشف آن ها سهیم سازم.

 

 شاید درهفته پژوهش این اقدام را بتوان  نوعی مطالعه تطبیقی با دید تحقیقاتی به شمار آورد ؛ زیرا با جستجوگری و مطالعه گسترده و زمان بر همراه گردید. برای این منظور ابتدا به گوشه هایی از ویژگی های مبارزاتی و سیاسی نلسون ماندلا پرداخته و سپس دفتر حیات پرثمر دکتر معتمد نژاد را می گشاییم. اگر چه در پایان به صورت خلاصه به موارد مشترک اشاره نموده ام،اما بر این باورم که  این اقدام می تواند آغازگر یک کنش جدید از سوی جویندگان  علم و معرفت باشد. فراموش نمی کنم که مطالعات تطبیقی یکی از روش های مورد علاقه دکتر معتمدنژاد در درس هایی نظیر "ارتباطات توسعه" و " مطالعات انتقادی در ارتباطات" بود. بنابرین همزمانی عروج این دو چهره بزرگ را به فال نیک گرفته  توفیق تداوم منش و راه شان را از خداوند متعال مسئلت می نمایم.

ماندلا چهره ماندگار تاریخ

می بخشم اما فراموش نمی کنم

   نلسون ماندلا شخصیتی منحصر به فرد در عرصه سیاسی جهان بود که تجمیع برخی وجوه و ویژگی های شخصیتی در وی ، اورا از همه سیاستمداران جهان متمایز ساخته است.ماندلا رهبری بود که به گفته خودش زندگی اش را وقف مبارزه برای مردم آفریقای جنوبی علیه نژاد پرستی ( و نه حکومت سفیدپوستان ) کرد و پس از پیروزی نیز مانع از جوشش احساسات نژادپرستانه سیاهان علیه سفید پوستانی شد که سال های طولانی مانند برده با آنان رفتار کرده بودند. عبارت معروف "ببخش اما فراموش نکن" گویای روح بزرگ چهره ای بود که دلش را از کینه و نفرت پاک کردو با مشی انسانی توانست از بروز یک فاجعه انسانی در آفریقای جنوبی جلوگیری کند. تحمل 27 سال زندان در سخت ترین شرایط  با پاک کردن کینه از دل و کاشتن نهال عشق و محبت به جای آن ، گذشت از کسانی که نه تنها او که ملت او را به بند کشیده بودند، ترک قدرت در اوج اقتدار داخلی و محبوبیت جهانی و پیوند ظاهرا ناممکن اخلاق و سیاست و ... کلید واژه هایی هستند که هریک به تنهایی کافی است تا ذهن هر کسی را به طور ناخودآگاه متوجه مردی کند که بدون تردید یکی از تاثیر گذارترین شخصیت ها  و سیاستمداران جهان  طی  دهه های گذشته بود.

  

 ماندلا حتی در کودکی در شکست دادن رقبای خود به گونه ای عمل کرد که غرورشان جریحه دار نشود. او در اوج  قدرت گذشت را سرلوحه حکمرانی خود قرار داد و به سنت دیرینه احتکار قدرت حاکمان در عمل پشت پا زد و آن را مذموم و بر خلاف مشی دموکراسی شمرد. این چنین بود که آوازه ماندلا مرزهای کشورش آفریقای جنوبی و قاره آفریقا را درنوردید و او  را به اسطوره ای بلامنازع در جهان تبدیل کرد.او بر خلاف انتظار همگان و بر خلاف چشم های بهت زده بسیاری از همرزمان سابق خود و ناظران بین المللی ،از زندانبان ها و شکنجه گران دوران مبارزه برای حضور در مراسم ویژه ای دعوت کرد و خطاب به آن ها گفت : "ما  نمی توانیم کارهایی را که با ما کرده اید  فراموش کنیم ، اما می توانیم شما را ببخشیم". این سخن او که به سرعت در دنیا فراگیر شد، چهره انسانی جدیدی را از نلسون ماندلا به جهان معرفی کرد و بدین سان جمله تاریخی " ببخش و فراموش نکن " به یکی از مهم ترین جملات قرن بیستم تبدیل شد.

  آنچه برای ماندلا مهم بود فراموش نشدن ظلم بود. اگر ماندلا ، پیک بوتا را که قبل از دکلرک نخست وزیر و عامل سرکوب سیاهان بود ، به عنوان وزیر خارجه خود برگزید، نشان آن است که مساله او نه ظالم ،بلکه ظلمی بود که در آپارتاید متجلی شده است. ازاین طریق ماندلا بعد جدیدی را به قدرت اضافه می کند و آن اخلاق است.

ماندلا در یکی از سخنرانی هایش پس از پیروزی گفت: ما انقلاب نکردیم که از سفیدپوستان و شکنجه گران انتقام بگیریم. ما مبارزه و انقلاب کردیم تا مردم تحت ستم و دربندمان را از ظلم و بی عدالتی رژیم آپارتاید رهایی بخشیم. ما مبارزه کردیم تا آزادی و کرامت انسانی را که توسط نژادپرستان پایمال شده بود، به آفریقا بازگردانیم.

اما مهم ترین دوره در حیات سیاسی و اجتماعی ماندلا را باید پس از وداع با قدرت و کناره گیری از حضور در حلقه قدرت جستجو کرد. او تنها در یک دوره 5 ساله پس از انتقال قدرت به سیاهان مسئولیت ریاست جمهوری را بر عهده می گیرد و با وجود اصرار هم رزمانش و اقشار مختلف جامعه آفریقای جنوبی از پذیرش این مسئولیت برای دوره های بعد سرباز می زند.

ماندلا به جهان سیاست آموخت که بزرگی و جاودانگی یک رهبر در نشستن دائمی بر مسند قدرت نیست؛ او وقتی فروتنانه از پله های قدرت پایین آمد، بر سریر قلب های مردم نشست و جاودانه شد. او در هفت سال پایانی عمر خود با تشکیل یک سازمان و تشکل غیر دولتی با عضویت و همراهی تعدادی از دولت مردان همچون اخضر ابراهیمی،کوفی عنان و جیمی کارتر که دیگر مثل خود او در حلقه قدرت قرار نداشتند، به عنوان فعالان صلح و مدافعان حقوق بشر فعالیت می کرد.

ماندلا به سبب اشتهار و محبوبیت اش می توانست از ثروتمندترین مردان جهان باشد. سود کلان حاصل از فروش کتاب خاطرات خود ، مبالغ هنگفتی که از اعطای ده ها جایزه بین المللی به او رسیده بود، اتومبیل های گران قیمتی که  از سوی شرکت های معتبری نظیر مرسدس بنز و فولکس واگن به او اهدا شده بود و مبالغ زیادی که از فروش وسایل شخصی دوران زندان در جزیره روبن به وی تعلق گرفته  بود را به همراه حقوق سالیانه اش ، به صندوقی بخشید که خود برای حمایت از کودکان بی سرپناه تاسیس کرده بود.

او در دهه های 80 و 90 از زندگی فرخنده و ثمربخش خود، در جهت رفع اختلاف و ایجاد صلح و دوستی میان کشورها ،دفاع از حقوق کودکان یتیم و پیشگیری از شیوع بیماری ایدز و کمک به بیماران مبتلا  و رفع فقر ومحرومیت ملت ها دائما در حال سفر ،تلاش و برنامه ریزی بود و همه وقت خود را به فعالیت های اجتماعی و بشردوستانه اختصاص داد.

ماندلا به سبب اندیشه و مشی اخلاقی و انسانی اش در مبارزه علیه نابرابری ،خودکامگی و خشونت نه تنها در عرصه سیاست که در مراکز علمی و فرهنگی جهان نیز جایگاهی ممتاز دارد. او را در دانشگاه ها ،نهادهاو شبکه های مردم نهاد بین المللی با اعطای جوایز، نشان ها و مدارک معتبر خویش به همان اندازه دولت ها و سازمان های رسمی ، سیاسی و حقوقی در سطح جهانی ،منطقه ای و ملی ستوده اند. به گونه ای که دنیای غرب 45 دکترای افتخاری به او داده است و جالب آن که باراک اوباما زمانی که به آفریقای جنوبی می رود، در سلول ماندلا می نشیند و می گوید " می خواهم احساس ماندلا را درک کنم."

 ماندلا در تیر ماه سال 1371 پس از آزادی از زندان رژیم آپارتاید و قبل از انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهوری سفری به ایران داشت. در این سفر اولین دکترای افتخاری حقوق و علوم سیاسی کشور در دانشگاه تهران به او اعطا شد که از افتخارات ماندگار آموزش عالی ایران محسوب می گردد.

سازمان ملل متحد نیز روز هیجدهم جولای هر سال را به نام او نامگذاری نموده است. بان کی مون رئیس این سازمان در پیامی به همین مناسبت اعلام کرد امسال اولین "جایزه نلسون ماندلا" دایر خواهد شد. جایزه ای که هر پنج سال یک بار به یک زن و به یک مرد در سراسر دنیا که میراث ماندلا را زنده نگه داشته اند، اهدا خواهد شد.

دکتر معتمد نژاد فرزانه فروتن

بررسی اجمالی راه و رسمی که دکتر معتمدنژاد طی بیش از نیم قرن پیمود، گویای درک عمیق او از نقش بی بدیل رسانه ها در کمک به شکل گیری ،تثبیت و تداوم مردم سالاری به عنوان مهم ترین نیاز جوامع رو به توسعه برای تحقق آرمان های انسانی و اجتماعی شان می باشد. نقشی که می بایست هم به سیاستگذاران ، مدیران و نخبگان و هم به آحاد مردم شناسانده شود. اعتقاد به تنوع و تکثر رسانه ها ، تضمین آزادی آن ها در چارچوب قانونمند و شفاف  و در عین حال مسئولیت پذیری و اخلاق مداری و احترام به ارزش های حرفه ای در قالب نظام جامع مطبوعاتی  برخی از مهم ترین دغدغه هایی است که در کارنامه آموزشی و پژوهشی استاد با برجستگی به چشم می آیند.

دکتر معتمد نژاد میراثی از علم و اخلاق به یادگار گذاشت که تا سال های متمادی ماندگار خواهد بود. استاد در تمام سال هایی که هم موقعیت و هم امکانش را داشت ، ایران را ترک نکرد . این "ماندن" و "نرفتن" در حرف ساده است ؛امکان تدریس در بهترین دانشگاه های اروپا و آمریکا را داشته باشی ، اما بمانی و روزنامه نگاری کشورت را پله پله بالا کشی.

دکتر مهدی محسنیان راد که از دانشجویان دوره اول رشته روزنامه نگاری دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی به شمار می رود، بارزترین ویژگی این استاد فرزانه را فدا نکردن منافع عمومی در مقابل منافع شخصی می داند. امری که متاسفانه در جامعه ما چندان معمول نیست و شاید مهم ترین شاهد برای اثبات ، این که وقتی دکتر معتمدنژاد در سال 1348 با 35 سال سن در کسوت دانشیاری دانشکده حقوق دانشگاه تهران مشغول به تدریس بودند، برای آن که بتوانند تمام وقت در موسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی کار کنند، از دانشگاه تهران استعفا داده و عضو هیات علمی تمام وقت این موسسه علمی کوچک بخش خصوصی شدند تا بتوانند این موسسه را به قطبی علمی در کشور بدل کنند. اعضای هیات علمی دانشگاه تصدیق می کنند که به ندرت امکان دارد استادی دست به چنین کاری بزند و با کنار گذاشتن منافع شخصی خود، تنها به فکر منافع عمومی و خیر جمعی باشد.

دکتر محسنیان راد یکی دیگر از ویژگی های ایشان را عشق بسیار عمیق ، اما غیر شعارگونه اش به ایران می داند. در دهه 1360 که برای تدریس به صورت یک ترم در میان به دانشگاه پاریس می رفتند، از آنجا که بعضی از کلاس هایشان را در ایران من اداره می کردم، مکاتباتی بین ما برقرار بود.دکتر معتمدنژاد در حالی که در دانشگاه پاریس تدریس می کرد، مدام در حال برنامه ریزی برای کارهایی بود که هنگام بازگشت به ایران باید انجام دهد؛ تا این که از دهه 1370 به بعد تمام وقت خودش را در اختیار دانشکده و دانشجویانش قرار داد.

دکتر نعیم بدیعی یار و همراه صمیمی دکتر معتمدنژاد از دهه 1360 به این سو که هم اکنون پس از بازنشستگی در آمریکا به تحقیق می پردازد، در گفتگویی اظهار داشت: واقعا اگر حوصله،سعه صدر و استقامت دکتر معتمدنژاد نبود، رشته ارتباطات در ایران پا نمی گرفت. بعد از انقلاب برخی نظرشان این بود که رشته علوم ارتباطات اصلا رشته دانشگاهی نیست . به هر حال می خواستند این رشته را تعطیل کنند و گفتند تنها راه موجود این است که قبول کنید گرایشی به نام "ارتباطات" در داخل علوم اجتماعی باشد تا ببینیم بعد چه می شود. اگر من تنها بودم ، چون حوصله این کارها را نداشتم، خداحافظی می کردم و می رفتم؛ اما دکتر معتمدنژاد با سعه صدر گفتند : بگذارید این مرحله را طی کنیم و بعد از ما خواستند تا برنامه هایمان را همان گونه که بود، تدوین کنیم.

دکتر محمد امین قانعی راد رئیس انجمن جامعه شناسی  ایران در مراسم بزرگداشت استاد که پس از درگذشت ایشان  (آذر 92) در دانشکده علوم اجتماعی برگزار گردید ، پس از طرح موج های سه گانه در باره نسبت جامعه شناسی و ارتباطات خاطرنشان ساخت در موج سوم ، در جامعه شناسی با یک چرخش ارتباطی و در ارتباطات با یک چرخش معرفتی مواجه می باشیم.در ژانر ارتباطی که دکتر معتمدنژاد  پی می گرفت، روشنفکر پیشتازی نقش خود را از دست می دهد و به جای او ژورنالیست می نشیند. در حقیقت روزنامه نگاری پلی است بین قدرت و مردم و وظیفه روزنامه نگار را ایجاد امید  در جامعه می دانست. از این رو می توان گفت ایشان در سال هایی که تحولات سال 1968 رخ می داد، و در فرانسه بودند، به خوبی نبض تاریخ را شناختند و بعد از آن بود که با پیشگامی ایشان دانشکده علوم ارتباطات به وجود آمد.

میراث دیگر استاد ترسیم عملی و نه زبانی مبانی اخلاق دانشگاهی و منش آکادمیک بود. دکتر قانعی راد بر این باور است که "اخلاقی بودن" عین پروژه دکتر معتمدنژاد بود ؛ به عبارتی اخلاقی بودن برای ایشان زایده ای برای پروژه اش نبود، بلکه" عین پروژه اش بود." او می خواست اخلاق را در جامعه رواج دهد .دکتر یونس شکرخواه در باره ویژگی های اخلاقی استاد می گوید:"دکتر معتمدنژاد مثل درخت های کویری پرریشه است .بی اعتنا به باران ، با این ماموریت که غبار، چشم های رهگذران را اذیت نکند، متکی به خود و ماندگارند.برای بعضی ها ممکن است ثروت،شهرت و مقام مطلوب باشد؛ اما به نظر می آید که این موارد برای ایشان بار اضافی بود و همیشه مراقب بود که از جاده معلمی پا بیرون نگذارد.

دکتر معتمدنژاد در مراسم ملی تجلیل از ایشان که در آذرماه سال 1383 از سوی دانشگاه علامه طباطبایی برگزار گردید ، طی سخنانی خاطرنشان ساخت :" من یک معلم عادی بودم که توفیق داشتم دانشجویان خوبی در کلاس من آمدند و این دانشجویان خوب باعث شدند که من هم شهرت پیدا کنم. در واقع زیر چتر دانش دانشجویان ، استاد شما هم به شهرت رسید. این شهرت متعلق به خود آن هاست. دانشجویان به معلم خود شان نام گذاشتند و گرنه من یک معلم معمولی همیشگی هستم. نکته حائز اهمیت دیگری که لازم است به آن اشاره گردد ، این بود که هیچ گاه استاد به دانشجویان خود کلمه شاگرد اطلاق نمی کرد؛ بلکه همیشه واژه "همکار" را به کار می بردند. بارها در کلاس درس می فرمودند که چشم امید من به شما دانش پژوهان است که هرکدام به قدر توان خود بتوانید مشعل  ارتباطات را در ایران عزیز فروزان نگاه دارید.

 

 

دکتر معتمدنژاد هرگز از نوشتن ،گفتن و برانگیختن بازنایستاد. به نظر سید فرید قاسمی چاپ 34 کتاب درسی و تکثیر ده ها جزوه طی مدت 6 سال (1350 تا 1356) برای دانشجویان بی منبع آن سال ها یکی از کارستان های ایشان در سن 37 تا 43 سالگی است. او حتی در 6 سال پایانی عمر خویش شمار کتاب هایش را از هفت عنوان به هفده عنوان رساند.

پدر علم ارتباطات اجتماعی نسبت به مسائل مادی و اقتصادی بی اعتنا بود و از گذشت بالایی برخوردار بود. دکتر مهدی فرقانی رئیس دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی در مقاله ای با عنوان " جای خالی یک نام ماندگار" می نویسد: در جریان سمیناری که در آذرماه سال 1383 برگزار شده بود ومن دبیر بودم ، ما دانشکده علوم ارتباطات را با حضور دو وزیر علوم ،تحقیقات و فن آوری ونیز فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت یعنی آقایان دکتر توفیقی و دکتر مسجد جامعی افتتاح کردیم. صدها نفر از دانشجویان دوره های  مختلف دکتر معتمدنژاد از تمام  دستگاه ها و دانشگاه های دیگر حضور داشتند  و ضمن اظهار علاقه و ارادت و بیان خاطره هایی از ایشان ،هدیه های بسیاری هم برای استاد آورده بودند. همایش نیز هدیه ای را برای ایشان در نظر گرفته بود. در آن همایش که در واقع برای بزرگداشت ایشان برگزار می شد، دکتر معتمدنژاد در سخنرانی پایانی خود  عنوان کردند که تمام این سکه ها و هدایای دوستان باید برای اعتلای رشته ارتباطات اجتماعی هزینه گردد.بخشی از سکه های اهدایی را به ریاست وقت دانشگاه علامه طباطبایی  آقای دکتر نجفقلی حبیبی  و بخشی را به من دادند و گفتند این ها دست شما؛ هر طور که صلاح می دانید، استفاده کنید. من هم گفتم این امانت را نگه می دارم و هر جا که خواستم هزینه کنم ازشما اجازه می گیرم. خاطره ای هم اینجانب از استاد دارم. از سال 1387 تا پایان عمرشریف شان به اتفاق خانواده و نیز دوست ارجمند و عزیزم جناب آقای دکتر رضا حقی و همسر محترم شان  به منظور دیدارنوروزی چند بار به منزل شان عزیمت نمودیم. آقای دکتر حقی آخرین دانشجویی بودند که دکترمعتمد نژاد مسئولیت راهنمایی و هدایت رساله دکتری شان را بر عهده گرفتند. در آن مقطع (1391) مسئولین وقت دانشکده به دلیل این که استاد بازنشسته شده اند و حق الزحمه ای به ایشان به خاطر راهنمایی رساله تعلق نمی گیرد، از پذیرش این مسئولیت توسط ایشان طفره می رفتند. وقتی استاد از این موضوع آگاه شد، کاغذی آورد و طی نامه رسمی به ریاست دانشکده اعلام کرد که از بابت راهنمایی رساله آقای حقی نه تنها مطالبه مادی ندارم، بلکه حاضرم در صورت لزوم مساعدت مادی هم داشته باشم. و...

به قول دکتر هادی خانیکی او فرزانه بود و در عین حال فروتن ؛ از این رو در روندی آرام و طبیعی ، آوازه پدری یافت و در حیات خویش هم تا آنجا که  تنگ چشمی سیاست نبود، قدر دید و بر صدر نشست. نشان درجه اول علمی کشور را در دولت اصلاحات دریافت کرد . اما ادب نهفته در ذهن و زبان دکتر معتمدنژاد بود که دانش او را از دانشگاه تا رسانه و از آنجا تا جامعه جاری کرد. پس باید یاد و روان او را در قفس تن و غم گذشته محصور نکرد. چنین است که او می تواند همچنان "معلمی" و "پدری" کند . به زبان دیگر "پرواز را به خاطر بسپار، پرنده مردنی است."

مفتخریم که  در دومین سال عروج دکتر معتمدنژاد  و در هفته پژوهش ،"استقلال دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی" را بار دیگر  پس از 32 سال جشن می گیریم و به تعبیر دکتر حسینعلی افخمی  رویای ایشان را تحقق یافته می بینیم.

در یک جمع بندی کوتاه می توان به این نتیجه رسید که نلسون ماندلا و دکتر معتمدنژاد حداقل در 6 مورد مشابهت داشتند."پیوند اخلاق با سیاست و علم"، "آینده نگری" ، " فدا نمودن منافع شخصی در برابر منافع عمومی" برخورداری از امید و عدم یاس در برابر مشکلات"، " حس میهن دوستی و وفاداری به مردم" و "ایجاد نهادهای مدنی نظیر بنیاد ماندلا و انجمن صنفی روزنامه نگاران "  که با اندکی مسامحه می توان این شش مورد را ذیل عنوان "مشابهت های اخلاقی" مطرح ساخت.

 در پایان به ذکر خاطره ای از اولین سفر نلسون ماندلا به ایران می پردازم.

در طول اولین سفر ماندلا به ایران،  یک روزرسانه ها اعلام کردند که فردا ساعت 11 صبح نلسون ماندلا در تالار شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران سخنرانی خواهد نمود  اینجانب که محل کارم در وزارت جهاد سازندگی (سابق) روبروی دانشگاه تهران بود، با اطلاع از این موضوع همراه با برادر عزیزم جناب آقای دکتر مصطفی بستاکی با شوق زایدالوصفی ساعت ده و سی دقیقه صبح در مقابل دانشکده فنی ، ورود نلسون ماندلا را انتظار می کشیدیم. وقتی ماندلا از اتومبیل تشریفات پیاده شد و همراه با میزبان ها آماده ورود به تالار می شد، جمعیت حاضر معبری را برای عبور ایشان بازکرد. در عین حال که همه ذوق زده و تشنه دیدار و گوش فرادادن به سخنرانی او بودند، هنگام عبور سکوت عجیبی حکمفرما بود؛ زیرا درآن مقطع زمانی (اوایل دهه 1370) تنها با ذکر صلوات  افراد را  تشویق  می نمودند و به علت این که ماندلا با صلوات و ... مانوس نبود، همه ساکت بودند تا این که با یک مشورت ناگهانی با دکتر بستاکی در حالی که نلسون ماندلا حدود یک متر با ما فاصله داشت، دو نفری شروع به دست زدن نمودیم که سایرین نیز به تاسی از ما دست زدند و لبخند زیبا و ملیح ماندلا که از کنارمان گذشت ، پاداش آن عمل بود. جا دارد اگر توفیق زیارت قبر این دو چهره ماندگار را به دست آوردیم ، با حافظ بزرگ هم صدا شویم که :

بر سر تربت ما گر گذری همت خواه     که زیارتگه رندان جهان خواهد بود

اين مطلب تاکنون 8166 بار مشاهده شده است.
مطالب مرتبط با دکتر ابراهیم جعفری

سایت آخاله روی موج سوم آلوین تافلر
ستایش نور در تاریکی شب
چنین گفت اقبال؛ اندیشه ها و آموزه ها
در سایه کوه، باید از دشت گذشت - به مناسبت #روزجهانیکوهستان
نمایش مستند دیارکهن پیش درآمد گردشگری مجازی گلپایگان
تاریخ شفاهی آموزش و پرورش گلپایگان
روز خبرنگار و سایت "آخاله"
سفره ایرانی ؛ فرهنگ گردشگری- به بهانه برگزاری جشنواره کباب و لبنیات گلپایگان
آکادمی موازی در گلپایگان - به مناسبت سالگرد تأسیس خانه ریاضیات
دهه هشتادی ها و فضای مجازی
حفاظت از زنبورها ؛ ضامن امنیت غذایی جهان
روابط عمومی الکترونیک ؛ ظرفیتی کارآمد برای مشارکت جویی مخاطبان
ایجاد فضای صلح و تفاهم با رسانه های گفت و گو محور
کنکاشی در منظره نگاری استاد محمد کرمی
به بقای روزنامه‌ها امیدوارم
دکتر مرتضی فرهادی در قاب خاطره ها
پیوند سنت ومدرنیته دراقامتگاه های بوم گردی روستایی
حال زمین خوب نیست! (3)
"کاشت پیاز با روش GAP در گلپایگان-گامی بلند به سوی کشاورزی ارگانیک
یک قدم مانده تا رویا . روایتی دیگر از جام جهانی 2018
فوتبال بوی زندگی می دهد
استاد علی اکبر جعفری سرمایه ای نمادین در گلپایگان
این پنجره ، این خاطره ها را نفروشید
انجمن ادبی فانوس گلپایگان باشگاه گفت وگوی شاعران
جای خالی صدای گلپایگان در نمایشگاه مطبوعات
طبیبان دوّار
پروفسور مریم میرزاخانی اسطوره یا الگو؟
هنر هفتم در گلپایگان - استقبال از افتتاح سینما بهاران
لزوم رویکرد اجتماعی و فرهنگی به مدیریت شهری
حال زمین خوب نیست (2) - نکوداشت مهندس حسین عبیری گلپایگانی
چشم انداز پیشرفت گلپایگان از نگاه آیت الله هاشمی رفسنجانی
طبیعت گلپایگان گنجینه گیاهان دارویی
نقش کتابخانه آیت الله محمدی در توسعه فرهنگی گلپایگان
پیرایه های ناسازگار با فرهنگ عاشورا
حاج صادق آهنگران ،حلقه ای میان عقل و عشق در دوران دفاع مقدس
یادکردی از محمد حسنین هیکل
هزار راه نرفته " نگاهی نو به ادای نذر در جامعه امروز "
طنز و تحولات اجتماعی
فردا برای خواندن دیر است
راز درخشندگی نوروز در جهان
نوسازی دبیرستان امام خمینی "ره" یا بازسازی هویت فرهنگی؟
حال زمین خوب نیست (1)
آموزش ابتدایی و توسعه
با چشم کتاب بخوانیم نه با گوش!‏
مشابهت های اخلاقی نلسون ماندلا و دکتر معتمدنژاد
دغدغه رو به پایان یونسکو ،به مناسبت نمایشگاه مطبوعات
حدیث عشق در جهاد سازندگی (2)
دیپلماسی ایرانی از زیر درخت سیب در نوفل لوشاتو تا بالکن هتل کوبورگ وین
یاد یاران -بدرقه بانوی با فضیلت و پرهیزکار - شادروان فخرالسادات سیدین (توکل)
حدیث عشق در جهاد سازندگی (1)
فرصت طلایی مشارکت های مردمی در توسعه پایدار گلپایگان
میراث ماندگار استاد احمد جهانبخشی
ارتباطات مشارکتی ،چشم اندازی نو به مطالعات بومی در ارتباطات توسعه
بازتاب مطالب سایت آخاله در مطبوعات
گردشگری و کاهش فاصله فرهنگی
تیکن کجا؟ کاخ الیزه کجا؟
سهم سایت آخاله در بهداشت روانی همشهریان
تحقیقات مشارکتی حلقه گمشده توسعه علمی در ایران
تجدید عهد با دکتر معتمدنژاد
رسانه ؛ حافظ حرمت جامعه مدنی
"مطبوعات محلی" بستری برای شکوفایی استعدادهای بومی
با قاسمعلی فراست در میان "نخل های بی سر" (به اهتمام دکتر ابراهیم جعفری )
تونل های غزه سرای عشق و امید
عبور از جام بیستم ،فراتر از اشک ها و لبخندها
با فوتبال دوستان گلپایگانی از خندق هفده تن تا استادیوم های برزیل
ردپای «سرمایه اجتماعی» و «حکمرانی خوب» در مدیریت شهری گلپایگان
آسیب شناسی تعامل روابط عمومی ها و رسانه ها
معلمی و هنر تسهیل‌گری
نوروز زاینده سرمایه اجتماعی است
گلپایگان و توسعه پایدار
انقلاب کاست و حاج ابراهیم صحت
آخاله پاتوق همشهریان
آیین چراغ خاموشی نیست



نام و نام خانوادگي:
پست الکترونيک:
سايت يا وبلاگ:
متن پيام:
تصوير امنيتي:


12:24   28 آذر 1394
محمد حسن زراعتی
با سلام دورد محضر استاد گر انقدر و ارجمند جای بسی تقدیر و تشکر دارم از زحمات بی شائبه شما که درقلمرو فرهنگ و هنر قلم بدست گر فتید و در این جبهه پر تلاطم همچون کهنه سربازی بدون خستگی می جنگید و تمام و سعی و کو شش خود را به معرفی بززگانی همچون دکتر معتمد نژاد به قشر جوان و جامعه ایرانی نموده اید نهایت تشکر و قدر دانی را دارم انشا الله عمر حضر تعالی پر برکت باشد به حق محمد آل محمد

0:10   03 دي 1394
ابراهیم جعفری
این مقاله با عنوان "تلاش برای ایجاد جامعه اخلاقی" در روزنامه شهروند روز پنجشنبه 1394/10/3 در صفحه "داوطلبان" (صفحه 9) به چاپ رسیده است.

13:38   06 دي 1394
فاطمه هیبدی
نلسون ماندلا را ندیده ام ولی استاد معتمد نژاد....
روحش شاد.چه مرد بزرگی بود.حیف...

22:28   13 آذر 1396
ابراهیم جعفری
سلام بر دوستان و وقت بخیر - چهار سال از درگذشت دو چهره محبوب یعنی نلسون ماندلای بزرگ و دکتر کاظم معتمدنژاد پدر علم ارتباطات اجتماعی را پشت سر گذاردیم. روز 14 آذرماه سال 1392 این دو چهره بین المللی و ملی همزمان به سوی خدا شتافتند و میراث گرانقدری از فضیلت های اخلاقی و انسانی را به یادگار گذاشتند. اگرچه این دو بزرگ مرد در دو ساحت متفاوت ( سیاسی و علمی ) از کنشگران فعال و تأثیرگذار در دو سطح بین المللی و ملی بودند ، اما در موارد زیادی شباهت های اخلاقی داشتند که اینجانب در این مقاله به آن ها پرداخته ام. به روح بلندشان درود می فرستیم و یاد و نام شان را گرامی می داریم.

آخاله در قبال تبلیغات هیچ مسئولیتی ندارد.


آب و هوا

پیام های کلی سایت

تماس با ما


كلیه حقوق برای پدید آورندگان 
.:: آخاله ::. محفوظ است. | طرح و اجرا : توحید نیكنامی   | به روز رسانی محتوایی : محمود نیكنامی  
 | .Copyright © 2003-2012 Akhale.ir. All Rights Reserved
|
 | Powered By Tohid Niknami | E-Mail :
Akhale . com @ gmail . com |