آخرین به روز آوری سایت جمعه ۲۵ اسفند ماه ۱۴۰۲

در تدارک نوروز



آخاله در قبال تبلیغات هیچ مسئولیتی ندارد...



نقش هوش مصنوعی در طراحی و کشف داروهای جدید


پوشاک (برند)


نمادی شایسته در آیینه فرهنگ گلپایگان - دکتر ابراهیم جعفری


یادی از گلپایگان - استاد سعیدی


مهندس علیقلی بیانی ، فرزانه‌ای از جنس آب - استاد علی اکبر جعفری

در آغاز مسول ساختن سد اختخوان مهندس طالقانی بود ولی به علت ساختن سد کرج استعفا داد و مهندس علیقلی بیانی که رشته تحصیلی اش مرتبط با سدسازی و لوله کشی شهرها بود به اختخوان رفت و دوسال و نیم آن جا ماند و کار سد را به سرانجام رساند.


" سمنو " به یاد "بی بی" ..... توحیدنیکنامی

ننه جون من سمنو می‌خواهم یار شیرین دهنو می‌خواهم
عاشقم من به لقای سمنو سر و جانم به فدای سمنو
سمنو خوب تر از جان من است سمنو شیره‌ی دندان من است
من که در مطبخِ تو آشپزم سمنو را به جه شکلی بپزم؟
ننه جون ارث به اولاد بده سمنو را تو به من یاد بده


ویدئوی مناره سلجوقی گلپایگان

مناره سلجوقی گلپایگان که از آن به عنوان بلندترین مناره آجری نام می برند ، گویی امتداد پیشینه کهن این خطه را برابر دیدگان هر هنر دوستی آشکار می کند این بنا که به عنوان بلندترین مناره آجری سلجوقی قرن پنجم هجری قمری ایران از آن یاد شده با قدمتی حدود 900 سال همچنان در برابر عوامل طبیعی زلزله، باد، باران، سرما و گرما سرفراز برجای مانده است.











نوسازی دبیرستان امام خمینی "ره" یا بازسازی هویت فرهنگی؟

شاید بتوان اندیشه تاسیس دبیرستان فردوسی را در راستای مدرسه دارالفنون قلمداد کرد که با درایت و ژرف نگری قهرمان مبارزه با استبداد میرزاتقی خان امیرکبیر در سال 1268 احداث گردید. این هم از طنزهای تلخ تاریخ است که از زمان گشایش دارالفنون تا کشته شدن امیرکبیر تنها 13 روز سپری شد و او نتوانست شاهد شکوفایی نهالی باشد که خودش آن را به ثمر نشانده بود. در عین حال دارالفنون را می توان نماد آموزش و پرورش نوین ایران قلمداد کرد که محل آموزش و دانش و فن بود.

دکتر ابراهیم جعفری

  

نوسازی دبیرستان امام خمینی "ره" یا بازسازی هویت فرهنگی؟

به نام خداوند جان و خرد       کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند نام و خداوند جای       خداوند روزی ده رهنمای
خداوند کیهان و گردان سپهر     فروزنده ماه و ناهید و مهر
ز نام و نشان و گمان برتر است   نگارنده ی بر شده گوهر است
                                                                                             "فردوسی"


   شاید بتوان گفت تمدن انسانی همانند درختی است که در سایه مراقبت و توجه مسئولان، متخصصان و عموم شهروندان رشد کرده و بارور می شود. بدون تردید پیشینه تمدن را باید همچون ریشه چنین درختی تلقی کنیم. ریشه درخت اگرچه دیده نمی شود، اما حیات درخت بستگی همه جانبه به آن دارد. اگر بر این باور باشیم که ظهور و بروز تمدن امری کند و آهسته است، آن گاه لزوم توجه به بناهای تاریخی و حفاظت و مرمت آن ها را درخواهیم یافت.
  فرهنگ کهن ما که از عرفان ایرانی سرچشمه می گیرد، به بناها و هنرهای سرزمین مان عمق معنایی بخشیده است. از این رو ضروری است تا نه تنها به الگوهای کالبدی معماری توجه کنیم ، بلکه باید به جذابیت های بصری و درون پر رمز و راز آن به عنوان بخشی از میراث فرهنگی عنایتی دوچندان داشته باشیم.
بناهای تاریخی -فرهنگی در عین آن که خود سند گویای تمدن کهن این مرز و بوم به شمار می روند، محملی برای انتقال پیام فرهنگ ایران میان نسل های قدیم و جدید هستند.

   اینجانب توفیق داشتم در روز بیستم بهمن ماه 1394 در مراسم جشن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران در ساختمان جدید اداره آموزش و پرورش شرکت داشته و پس از آن با حضور در دبیرستان امام خمینی "ره"(فردوسی سابق) شاهد افتتاح این بنای تاریخی پس از مقاوم سازی و نوسازی آن باشم.
  

بدون تردید این سازه را باید نماد فرهنگی و آموزشی شهرستان گلپایگان قلمداد کرد. از نمادها به عنوان راهی در جهت پیوندها یاد می کنند تا گذشته از ذهن مان پاک نشود. چه بسیار نمادها که دیدن شان روح و روان انسان را آرام و نیازهای عاطفی ما را برآورده ساخته و منشأ هویت شهرها و روستاها می گردند. به عبارت دیگر انسان ها بیش از آن که منظری را در لحظه نگاه کنند، در پس ذهن آن ها تاریخ و فرهنگی وجود دارد که برخاسته از زبان،رفتار و عادات آن هاست. از این رو نمادها به یک مکان هویت می بخشند و حتی شکلی از روابط اجتماعی منسجم را بین ساکنان آن به وجود می آورند. بدیهی است نمادهای شهری حاصل از اندیشه های مهندسی و حتی طراحی های هنری ، باید در ارتباط و درهم تنیده با انسان باشد. در واقع نباید این مسائل انسانی را به آن دسته از مفاهیم فنی و هنری که مانع برقراری ارتباط با انسان ها می شود، تقلیل دهیم. 
   شاید بتوان اندیشه تاسیس دبیرستان فردوسی را در راستای مدرسه دارالفنون قلمداد کرد که با درایت و ژرف نگری قهرمان مبارزه با استبداد میرزاتقی خان امیرکبیر در سال 1268  احداث گردید.

 این هم از طنزهای تلخ تاریخ است که از زمان گشایش دارالفنون  تا کشته شدن امیرکبیر تنها 13 روز سپری شد و او نتوانست شاهد شکوفایی نهالی باشد که خودش آن را به ثمر نشانده بود. در عین حال دارالفنون را می توان نماد آموزش و پرورش نوین ایران قلمداد کرد که محل آموزش و دانش و فن بود.
  

البته بارقه ی اولین مدارس جدید ، ابتدا در ایروان و سپس در تبریز در سال 1266 خورشیدی و سرانجام در تهران توسط میرزا حسن رشدیه زده شد. این مدارس که تقریبا یک دهه قبل از انقلاب مشروطه رو به فزونی بود، در نهایت بساط مکتب خانه های قدیمی را برچید و در قالب آموزش ابتدایی خودنمایی کرد.

 رشدیه می گفت اگر معلمی در سر کلاس فوت کند، شهید محسوب گردیده و هیچ افتخاری بالاتر از این نیست . او وصیت کرده بود  آرامگاهش را در جایی قرار دهند تا شاگردانش از روی آن گذشته و موجب آرامش روحش شوند. و جالب این که واپسین روزهای زندگی این چهره فرزانه و دوراندیش همزمان با رخدادهای برتخت نشستن محمد رضا شاه و برکناری پدرش بود.  درگذشت او در سن 97  سالگی در آذرماه سال 1322 مقارن با ایامی است که دبیرستان فردوسی در حال ساخت و ساز بود و جالب توجه این که سال 1316 ( مرحله آغازین تاسیس دبیرستان) با وجود فراگیر شدن مدارس نوین ، هنوز در کشور ما 3000 مکتب خانه آموزشی فعالیت می کرد. 
جناب آقای محمود نیکنامی مدیر محترم سایت آخاله وقتی در جریان نگاشتن این مقاله قرار گرفت، ضمن نقل خاطراتی از پدر فاضل و بزرگوارش مرحوم حاج محمد کاظم نیکنامی و عموی فرهیخته اش مرحوم حاج محمدجواد نیکنامی دبیر فیزیک فارغ التحصیل از دانشگاه تهران ، خاطرنشان ساخت:  پدر و عموی من سال 1314 از جمله دانش آموزان اولین مدرسه نوین گلپایگان در سرباطان بودند. بنابراین برای نسل امروز جالب است که در گلپایگان میراث میرزا حسن رشدیه برای نخستین بار در سرباطان به بار نشست.در ضمن خوابگاه محصلین دانشسرای مقدماتی نیز در  سال های پس از 1320 در سرباطان بوده است.
 
بر اساس گفته های چند نفر از نخستین دانش آموزانی که دوره تحصیلی متوسطه خود را از کلاس اول دبیرستان تا اخذ مدرک دیپلم در دبیرستان فردوسی سپری کرده اند، در سال 1328 این دبیرستان همزمان با سد گلپایگان، آسفالت خیابان اصلی شهر از پل رودخانه اناربار تا انتهای جاده خوانسار (پارک جنگلی) و نیزافتتاح  یکی از شعب بنگاه دارویی کشور در گلپایگان ، به بهره برداری رسید. بدون تردید دبیرستان فردوسی در آن مقطع زمانی یک معماری مدرن بود که الگوی آن از اواخر قرن نوزدهم در آمریکا و از ابتدای قرن بیستم در اروپا و در ایران از سال های 1310 به این سو آغاز شد.

  خداوند رحمت کند مرحوم حاج علی اکبر عظیمی و مرحوم مشهدی ابوالقاسم عظیمی را که به عنوان معماران این بنای تاریخی نام نیکی از خود در تاریخ گلپایگان به یادگار گذاشتند  و گرامی باد یاد و نام دکتر عبدالله معظمی که بدون تردید این آثار درخشان در شهرما حاصل تلاش و دلسوزی او بوده است. دکتر معظمی پس از احداث دبیرستان فردوسی و پس از آن دانشسرای مقدماتی گلپایگان که به نوبه خود برکات زیادی بر جای نهاده است، در پایتخت دبیران و کادر متعهدی را برای تدریس دانش آموزان برمی گزید و روانه شهر ما می نمود. به عنوان مثال  وقتی در وزارت آموزش و پرورش  با شخصی به نام آقای شیخ الاسلام که دبیر شیمی و اهل اصفهان  بوده ، مواجه می گردد که به دنبال یافتن محل مناسبی برای خدمت است ، به او پیشنهاد فعالیت در گلپایگان و دبیرستان فردوسی را می دهد. پس از این که آقای شیخ الاسلام متوجه می شود ایشان نماینده است ، استقبال نموده و دکتر معظمی هم به مسئولان وقت آموزش و پرورش گلپایگان توصیه می کند تا امکانات رفاهی را برای ایشان فراهم سازند. برادر اینجانب آقای علی اکبر جعفری هم پس از درک زیبایی ها و حلاوت تدریس در گلپایگان در سال های اولیه خدمت طی ملاقاتی این احساس را با دکتر معظمی در میان می گذارد که ایشان با اظهار مسرت به نشانه تشویق دستی بر شانه اش گذاشته و آفرین گفته بودـ



اگرچه اینجانب 21 سال بعد از سال 1316 دیده به جهان گشودم، اما می توانم حال و هوای سال های اولیه دبیرستان فردوسی را تا حدودی ترسیم کنم. در آن مقطع زمانی بدون استثنا  تمام ساختمان های دولتی و خانه های مردم خشتی و گلی بوده است. اکثریت جمعیت در روستاها سکونت داشتند. اغلب مردم کم سواد یا بی سواد بودند، وضعیت بهداشتی مطلوب نبود، اغلب فرزندان پس از به دنیا آمدن و یا در فاصله چند روز بعد از تولد فوت می شدند،هنگام بارش برف و یخبندان جاده ها ،عبور و مرور سخت و طاقت فرسا بود، بنا بر نقل کهن سالان در گلپایگان 5 خودرو بوده ، که سه تای آن ها به ادارات دولتی تعلق داشت. از تلویزیون خبری نبود و تنها معدودی از افراد شهر رادیو در اختیار داشتند. اما روزنامه ها با یکی دو روز تاخیر از تهران به گلپایگان وارد می شده است.درشکه ها و گاری ها وسایل حمل و نقل مردم و اشیا بودند و البته دوچرخه ها به میزان قابل توجهی در اختیارمردم بوده ؛ به طوری که استقرار آن ها در دبیرستان ها کنار یکدیگر جلوه زیبا و به یادماندنی را در ذهن قدیمی ها تداعی می کند و ....
   اما جالب است که در همین وضعیت ترسیم شده ، کتاب فروشی و مطبوعاتی شادروان آقای خادمی روبروی دبیرستان ( تا سال 1356) مشابهتی با حضور ناشران کتاب را در مقابل دانشگاه تهران ایجاد می نمود. در  سالن این دبیرستان تئاترهای متعددی برپا شد که نمایشنامه های "یعقوب لیث صفار" ، "عباسه و جعفر برمکی" ، "فقر و جنایت" و "تحول" از نمونه های منحصر به فرد آن به شمار می رود. علاوه بر آن آشنایی مردم ما با ورزش های مدرن آن عصر یعنی فوتبال ، بسکتبال، والیبال و تنیس روی میز برای اولین بار از طریق دبیرستان فردوسی حاصل شد.

****************************************************

تیم فوتبال دبیرستان فردوسی با حضور رئیس دبیرستان ، شادروان حسن موسوی در میانه عکس

*******************************************

**************************************

شاید با مسامحه بتوان اظهار داشت دبیرستان فردوسی دریچه ورود مدرنیته در گلپایگان بود و با عنایات خداوند متعال و تلاش بی وقفه مدیران و دبیران ،  در حال حاضر تعدادی از  فارغ التحصیلان این دبیرستان پس از ورود به دانشگاه و کسب مدارج علمی بالا در داخل و خارج از کشور سرمایه های بزرگ فرهنگی و از افتخارات مردم ما محسوب می گردند.
   اکنون که با هزینه ای حدود 2 میلیارد تومان ، مقاوم سازی و نوسازی این دبیرستان به پایان رسیده و به میزان تقریبی 30 درصد از آن را توده مردم، خیرین مدرسه ساز، دانش آموزان پیشین این دبیرستان در داخل و خارج کشور و علاقمندان به توسعه علمی و فرهنگی پرداخته اند، جا دارد از این همت بلند و حرکت داوطلبانه مردمی و همه کسانی که طی این مدت دغدغه تجدید بنای این نماد فرهنگی و آموزشی را بر دوش کشیده اند ،به نیکی یاد نموده و آن را نشانه بارزی از فرهیختگی همشهریان قلمداد کنیم. در همین راستا لازم است از اداره آموزش و پرورش گلپایگان ، سازمان نوسازی اداره کل آموزش و پرورش استان اصفهان و وزارت آموزش و پرورش صمیمانه تقدیر کنیم که از هیچ کوششی در جهت پیشبرد این طرح فروگذاری نکردند.
    یکی از دوستان نقل می کرد در سال 1370 طی  یک ماموریت اداری در شهر فرانکفورت آلمان با صحنه جالبی مواجه گردید. دولت آلمان بودجه ای را در اختیار یکی از مناطق این شهر قرار داد و به مردم  اعلام کرد این اعتبار را می توانند صرف انجام امور رفاهی نموده یا به بازسازی یک بنای تاریخی که در حال فرسایش بود، اختصاص دهند.
پس از رأی گیری از مردم ، اکثریت قاطع آن ها به تخصیص این بودجه برای مرمت و احیاء آن بنای تاریخی رای دادند.بدیهی است این اقدام نشان دهنده درک بالا در حفاظت از میراث فرهنگی به شمار رفته و جای بسی خوشبختی است که در میان مردم شریف ما نیز پاسداری از سرمایه های معنوی طی سالیان اخیر و به تدریج به یک مطالبه اجتماعی تبدیل شده است.از این رو حرکت مردمی و داوطلبانه مردم گلپایگان در مقاوم سازی و نوسازی دبیرستان امام خمینی"ره" را  نیزمی توان گام بلندی در جهت  بازسازی هویت فرهنگی نامید.
در پایان از سازمان میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری انتظار داریم تا نسبت به ثبت ملی این نماد فرهنگی و با قدمت حدود 80 سال سابقه آموزشی اقدام نماید. 
   

بسیار سال ها که بر خاک ما رود      کاین آب چشمه آید و باد صبا رود



اين مطلب تاکنون 8260 بار مشاهده شده است.
مطالب مرتبط با دکتر ابراهیم جعفری

سایت آخاله روی موج سوم آلوین تافلر
ستایش نور در تاریکی شب
چنین گفت اقبال؛ اندیشه ها و آموزه ها
در سایه کوه، باید از دشت گذشت - به مناسبت #روزجهانیکوهستان
نمایش مستند دیارکهن پیش درآمد گردشگری مجازی گلپایگان
تاریخ شفاهی آموزش و پرورش گلپایگان
روز خبرنگار و سایت "آخاله"
سفره ایرانی ؛ فرهنگ گردشگری- به بهانه برگزاری جشنواره کباب و لبنیات گلپایگان
آکادمی موازی در گلپایگان - به مناسبت سالگرد تأسیس خانه ریاضیات
دهه هشتادی ها و فضای مجازی
حفاظت از زنبورها ؛ ضامن امنیت غذایی جهان
روابط عمومی الکترونیک ؛ ظرفیتی کارآمد برای مشارکت جویی مخاطبان
ایجاد فضای صلح و تفاهم با رسانه های گفت و گو محور
کنکاشی در منظره نگاری استاد محمد کرمی
به بقای روزنامه‌ها امیدوارم
دکتر مرتضی فرهادی در قاب خاطره ها
پیوند سنت ومدرنیته دراقامتگاه های بوم گردی روستایی
حال زمین خوب نیست! (3)
"کاشت پیاز با روش GAP در گلپایگان-گامی بلند به سوی کشاورزی ارگانیک
یک قدم مانده تا رویا . روایتی دیگر از جام جهانی 2018
فوتبال بوی زندگی می دهد
استاد علی اکبر جعفری سرمایه ای نمادین در گلپایگان
این پنجره ، این خاطره ها را نفروشید
انجمن ادبی فانوس گلپایگان باشگاه گفت وگوی شاعران
جای خالی صدای گلپایگان در نمایشگاه مطبوعات
طبیبان دوّار
پروفسور مریم میرزاخانی اسطوره یا الگو؟
هنر هفتم در گلپایگان - استقبال از افتتاح سینما بهاران
لزوم رویکرد اجتماعی و فرهنگی به مدیریت شهری
حال زمین خوب نیست (2) - نکوداشت مهندس حسین عبیری گلپایگانی
چشم انداز پیشرفت گلپایگان از نگاه آیت الله هاشمی رفسنجانی
طبیعت گلپایگان گنجینه گیاهان دارویی
نقش کتابخانه آیت الله محمدی در توسعه فرهنگی گلپایگان
پیرایه های ناسازگار با فرهنگ عاشورا
حاج صادق آهنگران ،حلقه ای میان عقل و عشق در دوران دفاع مقدس
یادکردی از محمد حسنین هیکل
هزار راه نرفته " نگاهی نو به ادای نذر در جامعه امروز "
طنز و تحولات اجتماعی
فردا برای خواندن دیر است
راز درخشندگی نوروز در جهان
نوسازی دبیرستان امام خمینی "ره" یا بازسازی هویت فرهنگی؟
حال زمین خوب نیست (1)
آموزش ابتدایی و توسعه
با چشم کتاب بخوانیم نه با گوش!‏
مشابهت های اخلاقی نلسون ماندلا و دکتر معتمدنژاد
دغدغه رو به پایان یونسکو ،به مناسبت نمایشگاه مطبوعات
حدیث عشق در جهاد سازندگی (2)
دیپلماسی ایرانی از زیر درخت سیب در نوفل لوشاتو تا بالکن هتل کوبورگ وین
یاد یاران -بدرقه بانوی با فضیلت و پرهیزکار - شادروان فخرالسادات سیدین (توکل)
حدیث عشق در جهاد سازندگی (1)
فرصت طلایی مشارکت های مردمی در توسعه پایدار گلپایگان
میراث ماندگار استاد احمد جهانبخشی
ارتباطات مشارکتی ،چشم اندازی نو به مطالعات بومی در ارتباطات توسعه
بازتاب مطالب سایت آخاله در مطبوعات
گردشگری و کاهش فاصله فرهنگی
تیکن کجا؟ کاخ الیزه کجا؟
سهم سایت آخاله در بهداشت روانی همشهریان
تحقیقات مشارکتی حلقه گمشده توسعه علمی در ایران
تجدید عهد با دکتر معتمدنژاد
رسانه ؛ حافظ حرمت جامعه مدنی
"مطبوعات محلی" بستری برای شکوفایی استعدادهای بومی
با قاسمعلی فراست در میان "نخل های بی سر" (به اهتمام دکتر ابراهیم جعفری )
تونل های غزه سرای عشق و امید
عبور از جام بیستم ،فراتر از اشک ها و لبخندها
با فوتبال دوستان گلپایگانی از خندق هفده تن تا استادیوم های برزیل
ردپای «سرمایه اجتماعی» و «حکمرانی خوب» در مدیریت شهری گلپایگان
آسیب شناسی تعامل روابط عمومی ها و رسانه ها
معلمی و هنر تسهیل‌گری
نوروز زاینده سرمایه اجتماعی است
گلپایگان و توسعه پایدار
انقلاب کاست و حاج ابراهیم صحت
آخاله پاتوق همشهریان
آیین چراغ خاموشی نیست



نام و نام خانوادگي:
پست الکترونيک:
سايت يا وبلاگ:
متن پيام:
تصوير امنيتي:


22:43   30 بهمن 1394
حسین عبیری گلپایگانی
با سلام و درود خدمت جناب دکتر ابراهیم جعفری عزیز، بابت به نگارش در آوردن تاریخچه یک دبیرستان تاریخی کشورمان، ولی ساختمان دبیرستان (فردوسی قدیمی) امام خمینی گلپایگان، بخشی از تجهیزات سخت افزاری برای تعلیم و تعلم شهر ماست. ایکاش دوستان دیگر از خاطرات تحصیلی و صمیمیت دوران تحصیل دانش آموزان و همچنین از دلسوزی معلمان و اساتید بزرگوار گلپایگانی برای به ثمر رسیدن نهالهای علم و دانش (که خدا را شکر دانش آموزان قدیمی و جدید گلپایگانی در چند دهه گذشته سر منشاء تحولات بزرگی علمی در کشور شده اند) نیز تاریخچه تهیه می شد.

10:32   01 اسفند 1394
محمد حسین ماهری
درود بر جناب آقای دکتر جعفری. نوشتار بسیار زیبا، جالب و آموزنده ای بود.

14:48   01 اسفند 1394
اسماعیل توکلی
متن جالبی بود مخصوصاً عکس های مربوطه .به امید موفقیت و سربلندی .

21:52   02 اسفند 1394
علی جان بزرگی
مقاله جذابی بود. تبریک مرا بپذیر جناب آقای دکتر جعفری.

20:44   04 اسفند 1394
نیما امام جمعه
با سلام، از آقای دکتر ابراهیم جعفری و شما آقای نیکنام تشکر کنم بخاطر این مطالب جالب از دبیرسات فردوسی.
و تشکر فراوان از کسانی در دبیرستان فردوسی سالها زحمت کشیدنندخداوند روحشان را شاد کند.

23:50   29 فروردين 1395
ابراهیم جعفری
این مقاله با همین عنوان( نوسازی دبیرستان امام خمینی یا بازسازی هویت فرهنگی) به شکل خلاصه همراه با تصویر دبیرستان در روزنامه شهروند دوشنبه (1395/1/30) در صفحه داوطلبان (صفحه 13) به چاپ رسیده است.( آدرس اینترنتی روزنامه شهروندwww.shahrvand-newspaper.ir می باشد)

2:14   18 خرداد 1395
ابراهیم جعفری
این مقاله به صورت تلخیص شده و اختصار با عنوان " مدرسه قدیمی شهر ما " در روزنامه اطلاعات امروز (1395/3/18) در صفحه " گفته ها و نوشته ها" به چاپ رسیده است. با این تذکر که در پایان مقاله به اشتباه قید شده است که دبیرستان پس از مقاوم سازی و نوسازی به دبیرستان امام خمینی تغییر نام داده است، در حالی که با شروع مبارزات مردمی و در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی از دبیرستان فردوسی به دبیرستان امام خمینی تغییر نام یافت.

9:21   19 خرداد 1395
ابوالفضل مهاجری
با سلام و احترام خدمت مدیر سایت و همشهریان محترم. متنی که از آقای دکتر جعفری نوشته شده است خیلی زیبا و جالب بود اما زیباتر بود اگر از زحمات آقای اشراقی مدیر اسبق آموزش و پرورش شهرستان گلپایگان که با همت بسیار زیاد ایشان مدرسه امام خمینی ره بازسازی شد قدردانی و تشکر می شد.

22:13   19 خرداد 1395
ابراهیم جعفری
سلام بر جناب آقای مهاجری عزیز و تشکر از نکته سنجی و دقت جنابعالی- به استحضار می رساند چون اینجانب در تهران سکونت داشته و سال های متمادی است که از شهرمان دور هستم ، در جریان جزئیات طرح ها نیستم. حضور خودم را نیز در مراسم رونمایی دبیرستان بعد از نوسازی مرهون لطف خداوند متعال می دانم که انگیزه نگاشتن این مقاله را برای من ایجاد نمود. از سوی دیگر تا آنجا که اطلاع دارم افراد دیگری نیز در اجرای این پروژه نقش داشته اند که احساس کردم اگر بخواهم نامی از کسی برده شود، به طور قطع نام های دیگر از قلم خواهد افتاد. بنابرین با تقدیر از کلیه عزیزان و فرهنگ دوستانی که در این اقدام به یادماندنی آستین همت بالا زدند، مقاله را به پایان بردم. جا دارد چهره های فرهنگی مانند جنابعالی برای ثبت در تاریخ چنین مواردی را در تریبون هایی نظیر سایت آخاله یا صدای گلپایگان و ... خاطرنشان سازید تا نسل فعلی و آیندگان در جریان قرار گیرند.

9:26   23 خرداد 1395
ابوالفضل مهاجری
با سلام و درود فراوان خدمت جناب آقای دکتر جعفری
از اینکه مسائل شهرمان برای حضرتعالی با ارزش و مهم است این حقیر از طرف تمام همشهری هایمان از شما کمال تشکر و قدردانی را دارم.

آخاله در قبال تبلیغات هیچ مسئولیتی ندارد.


آب و هوا

پیام های کلی سایت

تماس با ما


كلیه حقوق برای پدید آورندگان 
.:: آخاله ::. محفوظ است. | طرح و اجرا : توحید نیكنامی   | به روز رسانی محتوایی : محمود نیكنامی  
 | .Copyright © 2003-2012 Akhale.ir. All Rights Reserved
|
 | Powered By Tohid Niknami | E-Mail :
Akhale . com @ gmail . com |