تحقیقات و مباحث مورد علاقه ی ایشان در مورد نظریه ریاضی سیستم ها و مدارهای الکترونیکی است. ایشان نویسنده چهار کتاب درسی به زبان انگلیسی و یازده کتاب به زبان فارسی هستند که کتاب ها ومقالات ایشان به اکثر زبانهای زنده دنیا ترجمه شده است .

پروفسور رضا طی سالهای ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۸ رییس دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران و از سال۴۸ تا ۵۳ سفیر ایران در یونسکو و سالهای ۵۳ تا ۵۷ سفیر ایران در کانادا بودند . ایشان همچنین رییس افتخاری کنفرانس مهندسی برق ایران ,استاد افتخاری دانشگاه تربیت مدرس، رییس انجمن علمی ایرانیان در آمریکای شمالی ، رییس گسترش زبان و ادب فارسی و مشاور و همکار فعال مؤسسات علمی و ادبی فراوانی بوده اند.

این چهره نامدار علمی معتقد بودند که نباید سنت‌های ملی و دینی را آسان از دست داد و در وضع کنونی جهان، خردگرایی به تنهایی نمی‌تواند جوامع جهان سوم را با جهش یک روزه به رده اول اقتصاد و تکنولوژی برساند.

گمان نمی رود کسی در هوشمندی شرقیان و ایرانیان تردید داشته باشد، اما آئین خرد گرایی به وجه عملی آن در شرق ؛ به خصوص در این دو سه قرن کمتر مورد توجه بوده است

پروفسور رضا دلبستگی خاصی به فرهنگ و تمدن ایرانی داشت ؛ چنان که آرزوی قلبی خود را خدمتگزاری رایگان برای بهره وری از مغز‌های جوانان ایرانی می‌دانست تا آنان خود را باور کنند و آنچه را که خود دارند از بیگانگان تمنا نکنند. او با وجود اینکه در سال‌های پایانی عمر خود در خارج از کشور به سر می‌برد ؛ اما به مناسبت‌های گوناگون و در مراسم‌های مختلف در کشور حاضر می‌شد و سخنرانی داشت.

این اندیشمند ایرانی گفته است: "در چنین روزگاری اگر بخواهیم روی کره زمین قومی به نام ایرانی وجود زنده و پایدار داشته باشد، باید فرهنگ سنتی آن قوم را پیوسته پاسداری کنیم. مهمترین عاملی که قوم ایرانی را از دیگر اقوام برجسته می‌سازد، فرهنگ ملی ایران است."

اگر امروز از یکی از کهکشان‌های دور دست با ما تماس بگیرند و بخواهند که به شتاب یک روز، فقط دو کتاب نمونه که معرف شخصیت ملی ما باشد برایشان بفرستیم ، بنده گمان می‌کنم شاهنامه فردوسی و مثنوی جلال الدین رومی را می‌توان اختیار کرد. اگر جای چانه باقی بود، بوستان و گلستان را هم به آن پیوست کنیم.